Page 199 - ESSAY THAI 3rd
P. 199
ี
ี
ี
และด้วยกำรน ำกำรตลำดด้ำนกฬำ อุตสำหกรรม กฬำ รำยได้ จำก กำรท่องเที่ยวด้ำนกฬำ กำร แข่งขันกฬำ และ กำร
ี
ี
ี
แลกเปลี่ยนระหว่ำงประเทศผ่ำนทำงกฬำ พวกเขำ พยำยำม ที่จะสร้ำงแหล่งอำหำรส ำหรับผู้น ำกฬำระดับ โลก
็
นั้น ฉันเปนคนบ้ำ และ ไม่ได้ รับกำรปฏิบัติ เหมือนมนุษย์
มันช่ำงน่ำสะเทือนใจ มำก
ิ
คนๆ หนึ่งเกดมำและพยำยำมอย่ำงหนักที่จะท ำสิ่งดีด้วยควำมคิดที่ดีจริงๆ แต่ แทนที่จะได้รับกำรยอมรับ พวกเขำยังคงท ำสิ่งที่
ิ
ยำกและกล่ำวโทษพวกเขำอย่ำงผด ๆ และ ท้ำยที่สุด พวกเขำ กใช้ เงินจ ำนวนมหำศำล ในขณะที่ ไม่สำมำรถบริจำคได้ แม้แต่
็
ู
็
1 ล้ำน วอน หรือ 100,000 วอน ฉันพยำยำมแสดงออก ด้วยกำรบริจำค ฉัน ร้ ว่ำสิ่งที่เปนของฉันมีค่ำ ดังนั้น มำ ใช้ชีวิตที่ดีด้วย
กำรบริจำค กัน เถอะ
ื่
็
็
ฉันอำจจะผด แต่ เกำหลีเปนประเทศที่ไม่สำมำรถมีผู้น ำได้เนองจำก ดิน กลำยเปนประเทศที่ใครกตำมที่เปนประธำนำธบดี
็
ิ
็
ิ
ิ
จะต้องติดคุก และ เกดยุคไหน มีคนต้องหยุดเรื่อง น้ ี
ึ
ิ
คิด ว่ำเพื่อจุดประสงค์ นั้น ควรมีศูนย์ฝกอบรมส ำหรับ ผู้น ำ ทำง กำรเมือง เศรษฐกจ สังคม วัฒนธรรม และ ศำสนำ
่
นันคือสิ่งที่ฉันคิดว่ำสถำนที่แห่งน้ เปน
ี
็
ที่ดิน 120,000 พยอง ... .
ฉันจึงไปประเทศของฉัน
ผู้น ำทำงกำรเมืองจะต้องปรำกฏ ตัว
ิ
ผู้น ำทำงเศรษฐกจจะต้องปรำกฏ ตัว
ผู้น ำสังคมต้องปรำกฏ ตัว
ผู้น ำทำงวัฒนธรรมจะต้องปรำกฏ ตัว
ฉันคิดว่ำผู้น ำศำสนำควรออกมำข้ำง หน้ำ
ึ
และฉันพยำยำมสอนว่ำผู้น ำคืออะไรที่ศูนย์ฝกอบรมแห่ง น้ ี
QR
199
