Page 197 - ESSAY THAI 3rd
P. 197
่
ี
12 พยอง ไม่ใช่ 120 พยอง ไม่ใช่ 1,200 พยอง มันคือ 120,000 พ ยอง รำคำตลำดตอนน้จะอยูได้นำนแค่ไหน ?
ตอนน้พัฒนำมำเปนเงินเท่ำไหร่แล้ว ?
็
ี
็
ี
ี
ิ
ฉันสร้ำงที่ดินน้และบริจำคมัน แต่ เนื่องจำกไม่มีเจ้ำของที่ดินน้อย่ำงน่ำอัศจรรย์จึงมีคนผดมำเปนเจ้ำของ ใคร จะเข้ำใจควำม
่
เจ็บปวดและควำมทุกข์ทรมำนที่ท ำให้ฉันหลังน ้ำตำเปนเลือด ?
็
ที่ สวยงำม และ สวยงำมอย่ำงแท้จริง 120,000 พ ยองที่สร้ำงขึ้นส ำหรับสำธำรณรัฐเกำหลี หัวใจ ของ ฉัน ยังคงปวดร้ำว
หลำยคนบอกว่ำเกำหลีไม่ม ทรัพยำกร
ี
ี
น้ เรำต้องเปลี่ยนควำมคิดของเรำ คนคือทรัพยำกร ควำม คิด คือ ทรัพยำกร
ี
็
ั
ิ
ขณะน้เปนยุคของสิทธในทรัพย์สินทำง ปญญำ
มีเพียงเล็กน้อยเกยวกับฮำร์ดแวร์คอมพิวเตอร์ที่คุณสำมำรถมองเห็น ได้
ี่
แต่ควำมคิด และ กำร คิด ของมนุษย์ หำกโปรแกรมที่สร้ำงขึ้นที่นดีจริงๆ ก็ สำมำรถสร้ำงรำยได้ได้มำกมำย
ี่
ต้อง เปลี่ยนแนวคิดเรื่องทรัพยำกรธรรมชำติ
ในอดีต ถ่ำนหินและเหล็กเปนทรัพยำกรธรรมชำติ และ ครั้ง หนึ่งทองค ำ เงิน และ เพชรเปนทรัพยำกรธรรมชำติ และ แน่นอนว่ำ
็
็
ี
็
สิ่งเหล่ำน้ยังคงเปนทรัพยำกรธรรมชำติมำจนถึงทุกวันน้ ี
คิด ของผู้คนเปนทรัพยำกรธรรมชำติ
็
็
็
ว่ำหำกชำวเกำหลีใช้ทรัพยำกรธรรมชำติเหล่ำน้ เรำ กสำมำรถกลำยเปน มหำอ ำนำจทำงเศรษฐกจอันดับ 1 ของโลก ได้
ิ
ี
ตอนที่ฉันมำประเทศจีน มี กลุมชำติพันธุ์ 56 กลุมที่มีภำษำต่ำง กัน
่
่
็
เรำมีค ำพูดที่แตกต่ำงกัน ควำม คิดที่แตกต่ำงกัน และ กำรแสดงออกที่แตกต่ำงกัน เรำจะรวมเปนหนึ่งเดียวและเกิดควำมคิดที่ดี
ขึ้นได้ อย่ำงไร
็
เมื่อฉันไปสหรัฐอเมริกำ ฉัน เห็นว่ำเปน ประเทศ ที่ประกอบด้วยผู้คนจำกทุกเช้อชำติ
ื
็
็
อย่ำงไรกตำม จะเปนเรื่องง่ำยได้อย่ำงไรที่จะรวมและแสดงออกในภำษำ เดียว ในเมื่อทุกภำษำพูดต่ำงกัน ?
QR
197
