Page 202 - ESSAY THAI 3rd
P. 202
็
่
ั
เพื่อให้เรำสำมำรถแบ่งปนหัวใจและอยูร่วมกันในสังคมนั้นได้ เรำ จ ำเปน ต้องมีทัศนคติในกำรรับใช้และเสียสละเพื่อสังคม และ
เรำจ ำเปนต้องสร้ำงผู้น ำที่สำมำรถท ำสิ่งเหล่ำน้ได้ดี วงออเคสตรำ จะท ำได้อย่ำงไร วำทยำกรท ำเช่นน้ถ้ำเขำไม่ร้จักดนตรี คุณ
ี
็
ี
ู
ต้องกำร วำทกรรม ไหม ?
ิ
่
็
สังคมยังเปนสถำนที่ที่เสียงต่ำงๆ และ ผู้คนต่ำงๆ อยูร่วม กัน ภำรกจของพวกเรำ ทุกคน คือ กำรหำวิธสร้ำงวำทยำกร ที่
ี
็
ี
ี
สำมำรถเปนผู้น ำในขณะที่เข้ำใจ เสียง ที่หลำกหลำยเหล่ำน้ และ วัฒนธรรมที่ผู้คนที่หลำกหลำยเหล่ำน้อำศัย อยู ่
่
็
ดังนั้นสังคมที่เรำอยูร่วมกัน สังคม ที่เรำอยูร่วมกัน สังคม ที่เรำช่วยเหลือและช่วยเหลือซึ่ง กันและกัน เรำจ ำเปนต้องสร้ำงผู้น ำที่
่
ี
ิ
่
มีควำมเชื่อมันว่ำเขำจะท ำให้สิ่งน้ เกดขึ้น และ เรำจ ำเปนต้องช่วยให้ผู้น ำคนนั้นท ำอย่ำงถูก ต้อง
็
ึ
สร้ำงและบริจำค ศูนย์ฝกอบรมผู้น ำประเภทน้ ด้วย ควำมหวังว่ำจะตั้งอยูบนพื้นที่ 120,000 พยองในฮองซอง
ี
่
็
วัฒนธรรม ฉัน เปนหัวหน้ำศำสตรำจำรย์ แผนก สันทนำกำรและสันทนำกำร ที่ศูนย์ศึกษำ สังคม ของมหำวิทยำลัยมยองจิ ใน
ู
เวลำเดียวกัน ฉันร้สึกเศร้ำมำกที่ไม่มีวัฒนธรรมกำรเล่นของ เกำหลี
8 ปี ฉัน ได้สร้ำงสิ่งที่เรียกว่ำ Master Club of Korea
ิ
เมื่อเรำรวบรวม ผู้คน จำกกำรเมือง เศรษฐกจ วัฒนธรรม สังคม และ ศำสนำ ใน ประเทศของเรำ และรับประทำนอำหำร
ร่วมกัน เรำกตระหนักว่ำเรำ เปน คน เกำหลี
็
็
็
ขอให้เรำใช้ชีวิตสั้น ๆ อย่ำงมีควำมสุข คอย ดูแลกัน รักกัน และช่วยเหลือ กัน อย่ำระแวงเพื่อนบ้ำนของคุณ บำง คนอำจเปน
โจร ท ำร้ำยเรำ แต่ อย่ำล็อคประตูเพรำะคนๆ เดียว เปดประตู และ แสดง ควำมรักต่อเพื่อนบ้ำน
ิ
แบ่งปน แบ่งปนอำหำร แบ่งปนหัวใจของ เรำ
ั
ั
ั
็
ในระดับน้ เปน ไปไม่ได้หรอกหรือที่จะแสวงหำคุณภำพชีวิตพร้อมทั้งอธบำยว่ำกำรใช้ ชีวิต ร่วมกัน จะเปนอย่ำงไร ?
ี
ิ
็
ฉันคิดว่ำไม่ส ำคัญว่ำคุณจะอำยุยืนยำวแค่ไหน แต่ส ำคัญที่คุณภำพของกำรใช้ชีวิตของ คุณ
QR
202
