Page 110 - ESSAY THAI 1st
P. 110

ั
                               ิ
                                       ็
               มารดาได้รับการวินจฉยว่าเปนมะเร็ง

               ไม่นำนมำ น้ ี
               ฉันได้รับโทรศัพท์จำกพี่ชำยใน ชนบท

                       ็
               แม่ของฉันเปน มะเร็ง
                             ็
                          ็
               ดังนั้น  แนวคิดกคือเกบมันไว้เปนควำมลับเพื่อให้ทุกคนในครอบครัว  ได้ถอนหำยใจ  และ  จำกไปอย่ำง  สบำยใจ  ตอนนั้นฉันร้สึกเหมือน
                                   ็
                                                                                               ู
               ท้องฟ้ำก ำลังถล่มลง มำ
               คุณใช้ชีวิตอย่ำงไร ? มันน่ำทึ่ง มำก
               พ่อของฉันเสียชีวิตด้วยวัณโรค และ แม่ของฉันกปวยด้วยโรคมะเร็ง ... .
                                              ็
                                               ่

                   ิ
               ฉันอธษฐำน .
               แต่ควำมคิดที่ว่ำไม่ใช่มะเร็งกลับกลับมำหำฉัน อีก

                                    ็
                                                   ิ
                            ู
                               ่
               บำงทีคนที่ท ำให้ฉันร้ว่ำนันอำจเปนพระวิญญำณ บริสุทธ์ พระเจ้ำ และ พระ เยซู
               พี่ชำยของฉันบอกว่ำเนองจำกแม่ของฉันแก่แล้ว ฉัน ควรจะปล่อยให้เธอตำยอย่ำงสบำยใจ และ ครอบครัวกไปเที่ยว ... มีเพียงแม่ของฉัน
                              ื่
                                                                                    ็
               เท่ำนั้น ที่ ไม่ทรำบเหตุผล
                                                  ั
               แต่โชคดีที่บ้ำนของฉัน  พี่ชำยและ  น้องสำว  ของฉัน  ฟง  ควำม  คิด  ของฉันว่ำเปนสิ่งที่ส ำคัญที่สุด  ฉันยังคงร้สึกขอบคุณ  พี่  ชำย  และ
                                                                   ็
                                                                                     ู
               น้องสำว ของฉัน

               ฉันบอกพี่ชำยของ ฉัน

                                     ็
                                                                                                   ู
                                                                                          ็
               “ ถึงแม้คุณจะตำย ฉัน กับพี่ชำยกควรท ำให้ดีที่สุด ก่อนที่ เรำจะตำยเพื่อที่ เรำจะได้ไม่เสียใจอะไร ถ้ำ เรำจะไป ยังไงกแม่ของเรำจะร้เรื่อง
                ี
               น้เพื่อจะได้เตรียมตัวจำกไปมิใช่ หรือ? ”
               เพื่อตอบสนองต่อค ำขอที่จริงจังของฉัน พี่ชำยและครอบครัวของฉันก็ท ำตำมควำมปรำรถนำของ ฉัน
                                ิ
               ฉันพำแม่ไปโรงพยำบำล นวเคลียร์
                                                                                  ี่
                                                                                              ั
               ตอนนั้น ฉัน ก ำลังมีกำร ประชุม ในหอประชุมหลักของ Daehan Investment Trust เกยวกับงำนของบริษท GOB


                                                             ่
               แม้ว่ำภำยนอกฉันจะยิ้มในระหว่ำงกำรประชุม แต่ หัวใจของฉันยังคงอยูกับแม่ เสมอ
                     ็
               และฉันก เสียใจ
               แม่ของฉันเข้ำรับกำรรักษำในโรงพยำบำลนิวเคลียร์

                                                ิ
               ลี และ ลี ซึ่งทั้งสอง คน ท ำงำนในแผนกรังสีวิทยำวินจฉัย ให้ดูแลแม่ของ ฉัน นันคือวิธที่แม่ของฉันเข้ำรับกำรตรวจ มะเร็ง
                                                                     ี
                                                                 ่

     QR




                                                     110
   105   106   107   108   109   110   111   112   113   114   115