Page 108 - ESSAY THAI 1st
P. 108
ค ริส เตีย น
่
่
่
็
ในขณะที่ใช้ชีวิตอย่ำงยุงวุนวำย ฉันกจมอยูกับควำมคิด มำกมำย
' ว่ำด้วยชีวิตและควำมตำย อะไรคือชีวิต ,,,, อะไรคือควำมตำย ,,,,
จะอยูแบบมนุษย์ยังไงดี ,,,, อยูสบำยแล้วตำยยัง ไง ?'
่
่
ี
ฉันก ำลังเข้ำใกล้ค ำถำมน้อย่ำง เคร่งครัด
็
ครอบครัวของฉันเปนครอบครัวชำวพุทธแบบ ดั้งเดิม
ื
เกอบทุกคนในครอบครัวศรัทธำในพระพุทธศำสนำ ... และไม่มีใครนับถอศำสนำ คริสต์
ื
็
แต่ที่น่ำแปลกกคือ ฉันยังคงอยำกไปโบสถ์ อยู ่
ฉันไปโบสถ์ Punggi East มำตั้งแต่สมัยประถม ....
แม้ว่ำฉันจะหูหนวก ( เพรำะฉันไม่ร้จักดนตรี do-re-mi ) ฉันก็เข้ำร่วมคณะนักร้องประสำนเสียงและอ้ำปำกเหมอนปลำ คำร์พ
ู
ื
่
ู
่
แทนที่จะ ร้องเพลงสรรเสริญ .... ฉันคิดว่ำฉันร้สึกได้ถึงควำมร้สึกอบอุนเหมือนอยูบ้ำนในขณะที่ร้องเพลง อยู ่
ู
และฉันกไปโบสถ์อย่ำงกระตือรือร้นอยู เสมอ
็
่
่
เมื่อใดกตำมที่ฉันตกอยูในสถำนกำรณ์ที่ยำกล ำบำก ฉันจะไปโบสถ์มำกขึ้นเรื่อย ๆ
็
บำงทีฉันอำจจะไม่หลงทำงไปเล่นฟุตบอลหรือเทนนสอ่อน ๆ ...
ิ
็
เมื่อไรกตำมที่ฉันหงุดหงิดและล ำบำก ฉันจะรีเซ็ตควำมฝนและเป้ำหมำยใหม่ ....
ั
็
็
ฉัน คิดดูแล้ว เหตุผลที่ฉันสำมำรถรับมือกับควำมท้ำทำยได้ กเพรำะควำมเข้มแขงทำงศำสนำที่ฉันได้รับจำกควำมช่วยเหลือของพระเจ้ำ
็
และ เหตุผลอื่นที่ฉันคิดว่ำเปนเพรำะศรัทธำของแม่ในตัว ฉัน
็
่
เมื่อตอนที่ฉันยังเด็ก พ่อ และ แม่ของฉันเชื่อในตัวฉันมำกที่สุด และ ปูของฉันกเชื่อในตัวฉันมำกขึ้นและคำดหวังในตัวฉันมำกขึ้น ...
ู
็
พี่โอยุนร้จักผมเปนคนอวดดี ....
แม้ว่ำเขำจะอำยุมำกขึ้น เขำกมักจะไม่เห็นด้วยกับสิ่งที่ฉัน ท ำ
็
็
็
่
็
็
พี่ชำยของฉันเปนคนประเภทปลูกถัวแล้วมันกโต พอ เขำปลูกถัวแดง เขำกปลูกถัวแดง ถ้ำให้ข้ำงหนึ่งกต้องเอำอีกข้ำง .... คงเปนเพรำะเขำ
่
็
่
คนที่เชื่อว่ำมีเพียงกรอบกำรท ำงำนบำงอย่ำง เท่ำนั้น ครอบครัวแค่คิดว่ำตัวเองเปนครอบครัวและเปนเรื่อง ปกติ
็
็
ิ
ฉันออกไปสวดมนต์ตอนเช้ำและอธษฐำนหลำยครั้ง แต่ฉันไม่ร้จักพระเจ้ำ จริงๆ
ู
QR
108
