Page 106 - ESSAY THAI 1st
P. 106
ม า เป็น น า ย ... .
็
ที่ผมใช้เวลำในแต่ละวันเปนโค้ช ....
่
่
คิด ของตัวเองในตอนนั้นไปโดยสิ้นเชิง และหมกมุนอยูกับกำรหำเงินในแต่ละวัน ตอนที่ฉันออกก ำลังกำยแต่ยังคงเสียใจกับกำรเรียนอยู ่
ิ
สิ่งที่ฉันไม่เคยคิดว่ำจะอยำกเรียน .... สนำมเทนนสในควังจังดงถูกวำง ขำย
ิ
ด้วยเงินที่ฉันได้รับในช่วงเวลำนั้น ฉันจึงซ้อสนำม เทนนส
ื
ิ
นเปนครั้งแรกที่ฉันได้เปน ประธำนำธบดี
ี่
็
็
ฉันตื่นเต้น มำก
ิ
่
ฉันจึงนังบนม้ำนังในสนำมเทนนสทั้งคืนโดยนอนไม่หลับ เลย ตั้งแต่วันนั้นเปนต้นมำ ฉันท ำงำนหนัก มำก
่
็
ื่
่
็
เนองจำกฉันท ำงำนหนักมำก จ ำนวนนักเรียนจึงเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ... และรำยได้ต่อเดือนของฉัน ก็ เกิน 10 ล้ำน วอน เปนครั้งแรก ฉันหมกมุน
่
อยูกับควำมสนุกในกำรท ำเงินและใช้เวลำทุกวันอย่ำงวุนวำย ตื่นเต้น มำก และ สนุกสนำนไปกับกำร ท ำงำน
่
็
ู
จำกนั้นฉันกได้พบกับครเก่ำของ ฉัน
เมื่ออำจำรย์ดีใจที่ได้พบท่ำน ท่ำนพูดว่ำ ... .
่
น
“ โอ ซอ กอ า คุณ นีมัน เสีย เงิน จริงๆ ะ เรีย น ”
ถึงกระนั้นฉันกไม่สำมำรถละทิ้งควำมหลงใหลในกำรเรียนได้ ... .
็
ฉันสอบเข้ำวิทยำลัยเมื่ออำยุ 29 ปี
นอกจำกน้เมื่อฉันเข้ำเรียนภำควิชำพลศึกษำของมหำวิทยำลัยเซจง อัตรำกำรแข่งขัน คือ 14 ต่อ 1 ....
ี
นั้น เสียเปรียบทุกอย่ำงรวมทั้งควำมแขงแกร่งทำงร่ำงกำยด้วย เมื่อเทียบ กับร่นน้อง
ุ
็
่
็
อย่ำงไรกตำมฉันสอบผ่ำนอย่ำงมันใจ และ ได้รับทุนกำรศึกษำใน ภำคเรียน แรก ด้วย
่
ิ
่
็
็
แม้ว่ำฉันจะลงทะเบียนและเรียนอยูกตำม จ ำนวน นักเรียนเทนนสก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ และฉันกยุงมำกจนไม่สำมำรถแม้แต่จะกระพริบตำ ได้
ิ
ระหว่ำง วัน ฉันไปโรงเรียนและเข้ำเรียน กลำงคืน ฉันสอนโดยเปดไฟ
21.00 น. ฉันวิ่งไปที่ห้องสมุดมหำวิทยำลัยเซจงเพื่ออ่ำนหนังสือ และ เมื่อเลิกเรียนตอนเที่ยงคืน ...
ฉันแวะที่ตลำด Hwayang และไปที่บ้ำนของ Yeongju ซึ่งเปดช้ำ หลังจำก ซื้อเครื่องเคียงส ำหรับซุปแล้ว ฉันก็มำที่ Gwa
ิ
ี
ngjang-dong และท ำซุป ตอน น้ เปน เวลำ ตี 1 หรือ 2 แล้ว
็
QR
106
