Page 116 - ESSAY THAI 1st
P. 116
้
แมผูพิทักษ์
่
็
มันเปนใน ปี 1990
็
ฉันคิดว่ำเปนช่วงที่ฉันเข้ำเรียนระดับบัณฑิตศึกษำที่มหำวิทยำลัยเซ จง
ิ
คนที่ชื่อแม่ของซูโฮจ่ำยค่ำสมำชิกรำยเดือนและออกก ำลังกำยที่สนำมเทนนสกงนึง ....
็
มีแต่คนบอกค่ำสมำชิกรำยเดือนแพง .... ค่ำเรียนแพง .... ยังไงกตำมเพรำะจะเหนอยหน่อย ....
ื่
ิ
ๆ นั้นเมื่อไปโรงเรียนและมำที่สนำมเทนนส
แล้ววันหนึ่ง ,
ุ
่
ี
วันพร่งน้ ฉันจะสอบปลำยภำค แต่ ฉันกยังเรียนไม่ได้เพรำะมีงำนต้องท ำมำกมำย คืน นั้น ฉันไม่มีทำงเลือกนอกจำกต้องอยูทั้งคืนและอัด
็
แน่นไป ด้วย
ิ
็
ฉันกเลยบอกแม่ของเด็กๆให้เตรียมของ กน
ฉันก ำลังจะอ่ำนหนังสือตอนที่โทรศัพท์ดัง ขึ้น
็
ฉันไม่อยำกรับโทรศัพท์เพรำะฉันต้องอัดแน่นแต่ฉันก รับ
ก่อนที่คุณจะพูดว่ำ ' สวัสดี ' … .
แม่ของซูโฮก ำลังพูดทั้งๆ ที่ ร้องไห้
เขำบอกว่ำมำจำกโซลและไม่มีญำติ ,,, จึงโทรไป ....
พ่อของฉันเสียชีวิต .... ฉันกับแม่สำมีเปนคนเดียวในบ้ำน ....
็
็
เขำบอกว่ำเขำท ำอะไรไม่ได้เพรำะเปนเวลำกลำงคืนและขอควำม ช่วยเหลือ
ฉันลังเลเล็กน้อยก่อน ตอบ
ฉันลังเลอยูคร่หนึ่งเพรำะฉันแพ้แม่ของซู โฮ
ู
่
ู
ได้ยิน มำว่ำมีคนเสียชีวิต .... จึงขอที่อยูเพรำะคิดว่ำจะไม่ไปได้ยังไง ในเมื่อมีคนร้จักมำขอควำมช่วยเหลือ
่
่
ㅇㅇ-ดง ㅇㅇ อพำร์ทเมนต์ ด้ำนหลัง ห้ำงสรรพสินค้ำ ㅇㅇ มันอยูบน พื้น ㅇ
่
โทรหำ คุณ ลี และ คุณลี ซึ่งท ำงำนอยูที่โรงพยำบำลพลังงำน นวเคลียร์ ( ฉันยังท ำงำนอยูในแผนกรังสีวิทยำวินจฉัยอยู ) ่
ิ
่
ิ
' ฉันขอโทษ แต่ ช่วยส่ง รถพยำบำล ไปที่ไหนสักแห่งหน่อยเถอะ ' ฉันขอควำมกรณำ
ุ
็
อย่ำงไรกตำม โรงพยำบำลจะไม่น ำผู้เสียชีวิตเข้ำไปในห้องดับจิต เว้นแต่พวกเขำจะเสียชีวิตจำก อุบัติเหตุ
QR
116
