Page 120 - ESSAY THAI 1st
P. 120
ฉันจึงตัดสินใจวิงวอนต่อมโนธรรมของ ฉัน
เมื่อสถำนกำรณ์เริ่มมีเสียงดังมำกขึ้นในวันนั้น สโมสร เทนนสจึงรวมตัวกันที่ส ำนักงำนบริหำรและตัดสินใจเลือกผู้จัดกำรคน ใหม่
ิ
็
ฉันจงใจไม่ยอมให้คนที่อยูใกล้ฉันออก มำ แล้วฉันกไปลง คะแนนเสียง
่
มีเพียงคนเดียวเท่ำนั้นที่ไปก่อน เวลำ
จำกนั้น จำกประมำณ 120 คน มีเพียงประมำณ 40 คน เท่ำนั้น ที่ มำ
แน่นอนว่ำโค้ชตื่นเต้น มำก
็
ี
็
็
ตอนน้เปนเพียงเรื่องของเวลำก่อนที่เรำจะชนะ และทุกคนกเปนตัวของตัวเอง ดังนั้น แน่นอนว่ำพวกเขำอดไม่ได้ที่จะตื่นเต้น ... .
ดังนั้น “ถ้ำอย่ำงนั้นเรำมำลงคะแนนเสียงกันเร็ว ๆ !” ท ำ ....
็
คนที่เข้ำมำหลังจำกคุยกับฉันล่วงหน้ำกพูดอะไรบำง อย่ำง
็
็
ี
ั
“ วันน้เปนวันที่เรำเลือกคนที่จะจัดกำรสนำมเทนนิสของเรำ มำ ฟงทีละคน แล้วตัดสินใจกัน ” ใครๆ กบอก ว่ำ มันดี
เขำพูด ก่อน
็
“ ฉันจะจัดกำรมันอย่ำงขยันขันแขง ” เรียกว่ำ ,,,
ฉัน จะพูดคุยอีกครั้ง
ฉันต้องเสี่ยงทุกอย่ำงเพื่อเกมน้เกม เดียว
ี
ฉันยืนขึ้นและพูดอย่ำงตรงไปตรง มำ
ี
“ สมำชิกครับ วัน น้ มี ใครรับสำยผมบ้ำง ไหม?” แน่นอนว่ำไม่มีใคร เลย
่
เนองจำกทุกคนอยูที่นัน ฉัน จึงไม่มีทำงเลือกอื่นนอกจำกรับสำยจำกเพื่อนคนนั้นเท่ำนั้น ... .
ื่
่
เขำขอให้ฉันยกมือ ขึ้น ไม่มีใครยกมันขึ้น มำ
“ แล้วถ้ำฉันโหวต ฉันจะแพ้แน่นอน ใช่ไหม ?” เมื่อฉันพูดอย่ำงนั้น ฉัน ก็ สับสน
ฉัน กังวล
ิ
“ ฉันเรียกคนของฉันมำลงคะแนนเสียง และถ้ำฉันชนะ ฉันจะเสียคุณ และ ถ้ำฉันแพ้ ฉันจะเสียสิทธ์ในกำรจัดกำรสนำมเทนนิส ดังนั้น
่
หลังจำกใคร่ครวญอยูนำน ฉันจึงออกมำ ” เรียกว่ำ .
ิ
ี
“ ผมคิดว่ำคน ที่ เจอกันในสนำมเทนนสเปนประจ ำ ไม่ควรออกก ำลังกำยพร้อมขมวดคิ้วเพรำะควำมสัมพันธ์ น้ วันน้ฉันออกมำคนเดียว
็
ี
และ ในช่วงเวลำนั้น เพื่อนคนน้ก็คุกคำม ฉัน ไม่ทำงใดกทำงหนึ่ง คุณอำจเคยได้ยินเรื่องรำวเช่นน้และสิ่ง นั้น เมอดูสีหน้ำของทุกคน ดู
ี
็
ื่
ี
็
เหมือน ว่ำทุกคนจะรวมเปนหนึ่งเดียวกันหลังจำกได้ยินสิ่งนั้นจำกเขำ ”
QR
120
