Page 15 - ESSAY THAI 1st
P. 15
ุ
ลงกับพ่อ ....
่
็
ลุงของฉันจัดกำรมรดกของปูฉันอย่ำงดี และ ใช้ ชีวิตในฐำนะคนที่รวยที่สุดในพื้นที่ และ ได้ รับกำรยอมรับในพื้นที่ว่ำเปน คน ที่ร ำรวย
่
็
ื่
่
ิ
อย่ำงไรกตำม เนองจำกพ่อของฉันล้มเหลวในธุรกจ เขำจึงปวยด้วยโรคปอดและ เสียชีวิตเมื่ออำยุได้ 47 ปี
ลุงของฉันมีพี่ชำยสองคน ชิลซองและโอ ซัง
ทันทีที่ปูของฉันซึ่งห่วงใยฉันมำก ถึงแก่กรรม
่
ควำมสัมพันธ์ระหว่ำงลุงกับพ่อเสื่อมถอยลงอย่ำง รวดเร็ว
สุดท้ำยจนพ่อละทิ้งบ้ำนเกดอันเปนที่รักและจำกไป ....
ิ
็
น่ำเสียดำยที่ฉันจ ำไม่ได้ว่ำลุงเคยมำบ้ำนเรำบ้ำง ไหม
่
ฉันแทบจะจ ำไม่ได้ว่ำเห็นลุงกับพ่ออยูด้วย กัน
เมื่อมองย้อนกลับไป มันน่ำเสียดำย จริงๆ
จะดีแค่ไหนถ้ำคุณสองคนได้อยูร่วมกันอย่ำงมีควำมสุข !
่
็
เขำมีพี่ชำยเพียงสองคนเท่ำนั้นที่เปนญำติทำงสำยเลือด ...
็
่
อย่ำงไรกตำม ลุงของฉันมักจะแสดงควำมไม่พอใจต่อพ่อของฉันให้คนรอบข้ำงเห็นอยู เสมอ
ฉันอดไม่ได้ที่จะเกลียดลุงของฉันแบบ นั้น
็
เมื่อมองย้อนกลับไป มันเปนสิ่งที่น่ำเศร้ำและน่ำเศร้ำอย่ำง แท้จริง
็
' ทุกอย่างเปนไป ด้วย ดี กับ ครอบครัว ....
ว่ำกันว่ำทุกอย่ำงจะต้องประสบควำมส ำเร็จถ้ำครอบครัวอยูร่วมกันอย่ำง สำมัคคี
่
่
ถ้ำเพียงพ่อและลุงของฉันได้อยูร่วมกัน ....
่
'คุณทั้งคูช่วยเหลือกันมำกแค่ไหนและต้องพึ่งพำอำศัยกัน '
่
่
' นาเสียดายนะ ... มันนาผิดหวังมาก ... .'
่
ู
็
็
ี
พ่อของฉันเขยนเก่งมำก อำจเปนเพรำะเขำได้รับอิทธพลจำกปูของฉันซึ่งเปนครสอนเหรียญรำงวัล
ิ
ฉันจ ำได้ว่ำคุณเขียน มัน
โดยเฉพำะอย่ำงยิ่ง เขำ เปนผู้เชี่ยวชำญด้ำนกำรเขยนพูกันจีน ซึ่งเปนที่ร้จักแม้กระทังในละแวกใกล้ เคียง
่
็
ี
่
็
ู
QR
15
