Page 12 - ESSAY THAI 1st
P. 12

ิ
                         ่
               ตั้งแต่ฉันเกด ปูของฉันใช้เวลำส่วนใหญ่ในชีวิตประจ ำวันกับหลำนชำยของ ฉัน
                         ็
                   ่
                                                ็
               และปูของฉันกอยำกส่งต่อทุกสิ่งที่เขำคิดให้ฉันซึ่งเปนหลำนชำยของ เขำ
                     ี
                            ี่
                                           ่
                                    ี
               แม้ตอนน้ที่ฉันคิดเกยวกับเรื่องน้ ควำมรักที่ปูของฉันมีต่อหลำนๆ โดยเฉพำะควำมรักที่เขำมีต่อฉันนั้นดูพิเศษ มำก
               ปูของฉันมีบทบำทที่ส ำคัญที่สุดในชีวิตของ ฉัน
                ่
                                    ็
               บำงทีเขำอำจจะต้องกำรให้ฉันเปนหลำนชำยของเขำ เพื่อท ำงำนที่ปูของฉันไม่สำมำรถท ำให้ส ำเร็จ ได้
                                                          ่

                ่
                       ็
                               ู
               ปูของฉันเปนผู้รักชำติที่ร้จักกันดีในละแวกนั้น แล้ว
               เขำเปนคนที่แสดงควำมรักต่อประเทศของเขำเปนกำรส่วนตัว และ เขำมักจะพูดว่ำ "เรำสูญเสียประเทศของเรำให้กับชำวญปุน เพรำะเรำ
                   ็
                                                                                             ี่
                                                                                              ่
                                              ็
               อยูโดยไม่ได้ตระหนักถึงควำมส ำคัญของประเทศของเรำ " ขณะที่พูด ว่ำ
                 ่
                                                    ่
               ตอนที่ฉันคร ำครวญถึงสถำนกำรณ์ของตัวเอง ของว่ำงที่อยูบนโต๊ะเสมอคือ ญปุน
                       ่
                                                                ี่
                                                                 ่
                                                                     ี
                       ี
                                     ็
               ย ้ำ ว่ำตอนน้เกำหลีต้องกลับมำเปนปกติแล้วและได้พูดคุยกับคนกลุมหนึ่งในละแวกน้ แม้ว่ำ ในฐำนะหลำนชำยของฉันที่หลับไปพร้อมกับ
                                                          ่
               หมอนรองแขนของปู หูของฉันในอีกหลำยทศวรรษต่อ มำ
                            ่
                                                อ
               “ โอ ซอ งอ า  ~ ฉัน รักคุณ  ! ~~~ เรา ต้งไม่ลืม  ”


               ค ว า ม ฝัน ข อ งปู....
                              ่

                                                              า
                  ่
               ‘ ทุงอึ ’ … ‘ ไฟ ใหญ่’ … ‘ ฝูงช น เหมือ น เมฆ ’ … ‘ ค  พูด ’ … ...

               ใน ครรภ์ในวันที่ฉันเกด
                             ิ
                                                                       ็
                                                ื
                                                               ่
                                       ่
                        ่
                      ั
               ในควำมฝน ปูของฉันก ำลังลงมำที่หมูบ้ำนเพื่อตัดฟน และ เขำเห็นว่ำทั้งหมูบ้ำนกลำยเปนทะเลเพลิง
                  ็
                                                          ี่
                    ั
               น เปนปญหำใหญ ฉันร้สึกประหลำดใจมำกและกระทืบเท้ำคิดว่ำ 'นมันเรื่องใหญ' ...
                                                                  ่
                ี่
                           ่
                              ู
               เท้ำไม่ตกกก้มดูเท้ำตัวเอง ....
                      ็
               เขำบอกว่ำเขำตกลงไปในทุงอึขนำดใหญและไม่สำมำรถขยับเท้ำ ได้
                                         ่
                                 ่
                              ็
                                                  ั
                                       ั
                        ่
               หลังจำกนั้นปูของฉันกเล่ำเรื่องควำมฝนของเขำให้ฉันฟง มำกมำย
     QR


                                                     12
   7   8   9   10   11   12   13   14   15   16   17