Page 16 - ESSAY THAI 1st
P. 16
ฉันจ ำไม่ได้ว่ำเคยได้ยินพ่อพูดถึงลุงของฉัน บ้ำง
ู
็
่
ฉันไม่ร้ว่ำเปนเพรำะพ่อของฉันได้รับมรดกมำกมำยจำกปูของฉัน ,,,
สิ่งต่ำงๆ ในโลกน้มืดมน และ ฉันไม่เคยเห็นเขำท ำงำนหนัก เลย
ี
่
เขำใช้ชีวิตตำมปกติและปวยอยูเสมอ ดังนั้น ฉันไม่คิดว่ำจะเคยเห็นเขำมีสุขภำพดีมำ ก่อน มองย้อนกลับไปกปวดใจ มำก
็
่
ตอนนั้นฉันเกลียดพ่อของฉันแบบ นั้น
่
ฉันชอบปูของฉันมำก แต่ ฉันไม่คิดว่ำฉันจะชอบลุงและพ่อของฉันมำกขนำด นั้น
ู
็
ี
เมื่อคิดถึงตอนน้กร้สึกเสียใจ มำก
ฉันอยำกจะขอโทษพ่อและลุงของฉันที่เสียชีวิตไปแล้วอย่ำง ล่ำช้ำ
" ขอโทษ ."… .
็
ิ่
็
่
ลุงของฉัน บริหำรโรงละคร โดดัม และท ำหน้ำที่เปนผู้จัดกำรสำขำของสำขำหนองฮยอบจนกระทังเขำจบชีวิตด้วยกำรเปนคนในท้องถน
และงำนอดิเรกเดียวของเขำคือเล่นไพ่นกกระจอกในห้องด้ำน หลัง
ลุง ไม่ดี แม่ของฉันจึงปฏิเสธที่จะยอมรับควำมช่วยเหลือของลุงไม่ว่ำจะยำกแค่ไหนก็ตำม
ลุงของฉันมีชีวิตที่ดี และ มีชีวิตที่ ดี
ยังมีเหตุกำรณ์บำงอย่ำงที่น่ำจดจ ำเปนพิเศษส ำหรับฉัน ...
็
ี
เหตุกำรณ์ไอศกรีมและเหตุกำรณ์เครื่องทองเหลืองของลุงยังคงชัดเจนจนทุกวันน้ … .
QR 'Ice Skake' 'ชามทองเหลองของลง' ุ
ื
16
