Page 22 - ESSAY THAI 1st
P. 22
หลังจำกเหตุกำรณ์นั้น ฉันร้สึกอึดอัดพอๆ กับท้องของตัว เอง
ู
็
เปนธรรมดำที่วันหนึ่งลุงของฉันจะ โกรธ
ฉันต้องบีบหัวใจและรอวันที่ฉันจะถูก ดุ
่
ควำมประหม่ำและควำมกลัว ตั้งแต่ วันนั้นเปนต้นมำ ฉันมักจะใช้เวลำวิตกกังวลอยู เสมอ
็
ู
ทอฟฟ ไปเยอะมำก ฉันร้สึกเหมือนก ำลังรอโทษประหำรชีวิต
ี่
แล้ววันหนึ่ง ,
็
็
สิ่งที่ก ำลังมำก มำ วันนั้นเปนวันที่ครอบครัวต่ำงๆ มำรวมตัวกัน และ เครื่องทองเหลืองกหำยไป
็
ลุงของฉันได้รับ ร้ ู
อดไม่ได้ที่จะโกรธ ....
ลุงของฉันเริ่ม สืบสวน
เพรำะเดิมเปนย่ำนเล็กๆ ... ...
็
หลังจำกซักถำม ลุงของฉันกมำเอำภำชนะทองเหลืองจำกร้ำนขยะของคนขำย ทอฟฟ ี่
็
' อ่า ~~ อ่า ~~~ ทุกกา รน ว ด รอ ค อ ย !!!'
แส้ข อ งปู ่
แต่ ... .... ....
ฉันกเหมือนกับลุงของฉันในวันนั้น
็
ี
ฉันไม่เคยเห็นเขำโกรธขนำดน้มำ ก่อน
ิ
และสิ่งที่เกดขึ้นในวันนั้นแม้ว่ำจะมีสิบปำกก็ตำม
ฉันไม่มีอะไรจะพูด และ ได้แต่รอให้ลุงนวดข้ำวให้เสร็จ เท่ำนั้น
ิ
เช่นเดียวกับที่ประธำนำธบดี บุช ของสหรัฐฯ ก ำลังพยำยำมจับ ตัวผู้ก่อกำรร้ำย โอซำ มำ บิน ลำเดน ....
ฉันท ำผิดพลำดมำกกว่ำ นั้น
็
ขณะที่ฉันเห็นลุงของฉันพับแขนเสื้อขึ้นอย่ำงสิ้นหวัง ฉันกกลำยเปนสีน ้ำเงินและหำยใจไม่ ออก
็
QR
22
