Page 24 - ESSAY THAI 1st
P. 24
ู
่
ั
่
่
รปลักษณ์ของปูในสมัยนั้นยิ่งใหญมำก ประดุจกษตริย์ที่สังกำรให้รำษฎร ...
ลุงไม่กล้ำพูดอะไรกับคุณปูและบอกให้ฉันรีบเข้ำไปในซำรัง แช
่
่
่
ปูของฉันในเวลำนั้นไม่ใช่ปูที่ใจดีตำมปกติของ เขำ
ในขณะนั้น ควำมคิดทุกประเภทก็เข้ำมำใน ใจ
ั
' น่ไมใชแคติดกลบในขณะที่พยายามถอดมนออก ใช่ไหม' ผมต้องการที่จะ .
ี
่
่
่
ั
็
่
ทันทีที่ฉันเข้ำไปในห้อง ปูของฉันกกระแทกประตู ล็อคประตู และตะโกนเสียง ดัง
“ พับน่องของคุณ !” เขำพูดแล้วแนบหูฉัน ....
“ กแค่กรี๊ด ” เขำ กระซิบ ( ฉันอยู !!! ฉันอยู !!!)
่
็
่
่
ู
ฉันตระหนักได้ทันทีถึงควำมตั้งใจของปูของฉัน และ ท ำให้เสียง นั้น ดูสมจริงมำก เหมือนกับ กำรแสดงของนักแสดง ฉัน ร้ว่ำคุณปูกับฉัน
่
่
ี
เปนคูที่เหมำะสมกัน แต่ฉันไม่คิดว่ำเรำจะเคยเจอเรื่องแบบน้มำก่อน
็
' ตบ' , ' อายาย่า ' , ' ตบ' , ' อายายา ' , ' ตบ' , ' อายายายา '
ฉุยแซ่คุณปู และเสียงผ้ำม้วนกระทบเข็ม ไม้ไผ่
่
ทุกครั้งที่เกดเรื่องขึ้น ฉันเริ่มสะอ้นและกรีดร้องว่ำฉันก ำลังจะ ตำย
ิ
ื
แม้ว่ำตอนน้ฉันจะคิดเรื่องน้ กำร แสดงของฉันในตอนนั้นกมีชื่อเสียงมำกพอที่จะคว้ำรำงวัลออสกำร์ สำขำนักแสดงเด็กได้
ี
ี
็
มันก ำลังแสดง อยู ่
็
แม้จะคิดอีกครั้งกยังเหมือน เดิม
็
บำงทีกคิดไปเอง .... อิอ เอ่อ .... ผมเคยยิ้ม ครับ
ิ
ลุงและครอบครัวของเขำไม่มีทำงเลือกอื่นนอกจำกต้องอยูข้ำงนอกและรอให้ปูเปดประตูและออก มำ
่
ิ
่
ั
' ฉนขอโทษและขอโทษทุกคนด้วย '
QR
24
