Page 26 - ESSAY THAI 1st
P. 26

็
                              ่
                    ู
               ฉันไม่ร้ว่ำท ำไมวันนั้นปูของฉันถึงยิ้มอย่ำงพึง พอใจ อย่ำงไรกตำม
               ควำมมีน ้ำใจและควำมเข้ำใจที่ไม่ธรรมดำของคุณปูได้สอนฉันมำกมำยในชีวิตทุกวันน้ ี
                                                ่
                         ู
               มันท ำให้คุณ ร้สึก


                                          ็
               ทองเหลือง นั้น โค้งงอและมีรอยบุบ แต่ กยังมีค่ำ มำก
               เนองจำกมันไม่เสียหำย เครื่องทองเหลืองจึงถูกซ่อมแซม และ ใช้ งำนอีก ครั้ง
                 ื่
                           ็
                            ็
               แน่นอนว่ำฟอร์มกเปนเช่นนั้น ... .

                                          ็
                                       ็
               แม้ว่ำเวลำผ่ำนไปนำนแล้ว ปูของฉันกยังเปนเหมือนเพื่อน คน รัก และ พ่อ
                                  ่
               ไม่ สำมำรถ ลืมควำมรักของฉัน ได้
                       ี
               แม้ในขณะน้ ฉันร้สึกถึงควำมรักที่ได้รับจำกปูของ ฉัน
                                            ่
                          ู
                    ี
               ในวัยน้ ....
                                                           ็
                                         ่
               ฉันดีใจมำกที่ได้ระลึกถึงควำมรักอันอบอุนและชำญฉลำดของคุณปูเปนครั้ง ครำว
                                                          ่
               ตั้งใจใหม่ ที่จะ ปฏิบัติต่อผู้คนอันมีค่ำของฉันอย่ำงเอ้อเฟอ ด้วย ควำมรักอันอบอุนและชำญฉลำดเหมือนปูของ ฉัน
                                                                  ่
                                                                                  ่
                                                   ้
                                                 ื
                                                   ื
                              ุ
               อำจเปนเพรำะฉันอำยุร่นปูฉันจึงเข้ำใจและสัมผัสถึงควำมอบอุนและควำมรักของ ปู ่
                    ็
                                                       ่
                                ่
                                      ่
               ชีวิต ของฉัน ฉัน มีควำมทรงจ ำกับปูมำกกว่ำกับ พ่อ
                                                             ี
                                       ่
                            ่
               ทั้งในบ้ำนหลังใหญและบ้ำนของเรำ ปู ของ ฉันแสดงควำมสนใจหลำนเพยงคนเดียวเท่ำนั้น
                                                            ็
                                              ิ
               ว่ำควำมล ำเอียงที่ ปูของฉัน มีต่อฉันนั้น รนแรงเกนไปแม้ว่ำฉันจะคิด กตำม
                            ่
                                         ุ
                 ็
                                                                                  ่
               เปนเรื่องปกติที่ พี่ชำย พี่สำว และ น้องชำยของฉันจะอิจฉำฉัน ในขณะที่ฉันก ำลังผูกขำดควำมสนใจของปูของ ฉัน
                                                 ่
               พี่ชำย พี่ ชำย พี่ สำว และฉันแล้ว ไม่มีใครเข้ำมำใกล้ปูของ ฉัน ได้
               ปูของฉันเปนคนเดียวที่สนับสนุนกำรด ำรงอยูของ ฉัน
                                            ่
                       ็
                ่
                                          ี่
                                                                                                    ่
                                                                                     ี
               เขำมักจะนังบนตักฉันและ เล่ำเรื่องรำว เกยว กับชีวิตของเขำ สมัยก่อน ฯลฯ ให้ ฉันฟง น่ำเสียดำย ที่ตอนน้ฉันลืมเรื่องรำวส่วนใหญไป
                                                                       ั
                      ่
               แล้ว
                           ี่
               ฉันจ ำได้เพียงไม่กค ำที่ปูของฉันทิ้ง ไว้
                              ่

     QR




                                                     26
   21   22   23   24   25   26   27   28   29   30   31