Page 28 - ESSAY THAI 1st
P. 28
า
ค ว า ม ท รงจ กับพ่อ ข อ งฉัน
่
็
ที่ ควำม ทรงจ ำของฉันกับพ่อ ไม่สวยงำมเท่ำควำมทรงจ ำกับปูของฉัน พ่อของฉัน เปน ผู้ชำยที่ รัก ใคร่และ จิตใจ อ่อนแอ มำก
็
เขำไม่สำมำรถมองเห็นสิ่งที่ยำกส ำหรับคนอื่น และ ท ำทุกอย่ำงเพื่อคนอื่น แม้ว่ำมันจะเล็กน้อยกตำม
็
อย่ำงไรกตำม เขำไม่สำมำรถให้อะไรกับครอบครัวได้มำก นัก
็
เขำอ่อนแอและไอตลอดเวลำ และ เสียชีวิตด้วย โรคปอด ในที่สุด ( วัณโรคปอด ) ใน บำง แง่ เขำ เปน คนไร้ควำมสำมำรถ และขำดควำม
รับผดชอบ
ิ
ี
ฉันตัดสินใจแบบน้ทุกครั้งที่เห็น พ่อ
เมื่อฉันโตขึ้น ฉันจะดูแลครอบครัวของฉันให้ดี และ โดยเฉพำะเมื่อฉันมีภรรยำที่ฉันรัก ฉัน จะปฏิบัติต่อเธออย่ำงดีจนเธอจะร้องไห้ด้วย
็
ควำม สุข ฉันเปนเหมือนพ่อกับแม่ของฉัน
อย่ำปฏิบัติต่อฉันอย่ำงไม่ใส่ใจ ... .
ิ
ฉันด ำเนนชีวิตตำมค ำสัญญำนั้น เสมอ
่
บำงทีนันอำจเปนเหตุผลว่ำท ำไมฉันถึงเรียนจบมัธยม ปลำย
็
็
ฉันเปนนักเรียนตัวอย่ำงที่ไม่เคยดื่ม เหล้ำ สูบบุหรี่ หรือ แม้แต่ไปร้ำนกำแฟหรือห้องบิลเลียด ซึ่งเด็กทุกคนในวัยเดียวกับฉันแอบพยำยำม
อย่ำงน้อย หนึ่ง ครั้ง
่
่
นันเปนเพรำะเป้ำหมำยเดียวในชีวิตของฉันคือ กำรน ำควำมสุขมำสู ครอบครัว โดย เฉพำะภรรยำในอนำคต และ ฉันพยำยำมไม่ท ำอะไร
็
ิ
ผด หรือ น่ำละอำย
็
ฉันเหนอย . ฉัน แค่ อยำกจะรักภรรยำด้วย ร่ำงกำยที่แขงแรง และ จิตใจที่ดี เท่ำนั้น
ื่
ี
็
ี
่
เมื่อฉันคิดเรื่องน้ตอนน้ ฉัน คิดว่ำฉันเปน นัก คิด ที่แก่แดด มำกกว่ำ เด็กคนอื่นๆ ในวัยเดียวกับฉัน อยู แล้ว
ี
็
ฉันจ ำได้ว่ำพ่อของฉันเปนนักเขยนที่ดีมำกในตอน นั้น
็
็
ี
ทุกคนในละแวกนั้นเขียนอักษรจีนให้ฉัน และ เมื่อ พ่อของฉันเขยนอะไรบำงอย่ำงเปนภำษำจีน ฉันจะวิ่งเปนระยะทำง 10 หรือ 20 ไมล์
แล้วน ำมันไปส่ง
พ่อ ขอ งฉัน _
่
เขา เป็น ผู้ช า ย ทีมี ค ว า ม เส น่หา ม า ก แล ะ จิตใจ อ่อ น แ อ
า
่
เขา ไม่ส า ม า รถม อ งเห็น สิ่งทีย า กส า หรับค น อืน แล ะ ท ทุกอ ย่า งเพือ ค น อืน แม้่า มัน จะ
่
ว
่
่
เล็กน้ย ก็ต า ม
อ
ว
จริงๆ แล้เขา ไม่ส า ม า รถให้ะไรกับค รอ บค รัวได้ม า กนัก ... .
อ
QR
28
