Page 74 - ESSAY THAI 1st
P. 74
ี
็
ี
ก็ มีคนเอำสุนัขมำมัดมันแล้วฟำดมันด้วยอะไรบำงอย่ำงอย่ำงไร้ควำมปรำณ ในขณะนั้น สุนัขที่ไม่ได้ถูกมัดไว้กรีบวิ่งหนขึ้นไปบนภูเขำโดย
มีเลือด ออก
ผู้ชำยที่เรียกว่ำเจ้ำของวิ่งตำมเขำ ไป
สักพักเพื่อนคนหนึ่งโทรหำเจ้ำของกกลับมำจับสุนัขลำกมันออก ไป
็
มีคนถำมว่ำ “ จับได้อย่ำงไร ” ฉันถำม ,,,
“ ฉันไม่ใช่เจ้ำของ เหรอ? “ ฉันโทรหำคุณ ,, OO ~~ !” และฉันกเรียกชื่อคุณ ว่ำ
็
“ เขำซ่อนตัวและ ออกมำ อีก ครั้ง ทันทีที่คุณได้ยินเจ้ำของสุนัขคุย โม้
ฉันไม่แยแสกับควำมโหดร้ำยของมนุษย์ จึง กลับไปโกรธเพื่อนเจ้ำของและพูดว่ำ “ ท ำไม คุณถึงใจร้ำยกับสุนัขของคุณขนำดน้ ”
ี
ขำกลับมีภำพสุนัขวิ่งเลือดไหลและเพื่อนเจ้ำของวิ่งไล่ ตำม
็
แม้จะมองไม่เห็น แต่กนึกถึงสุนัขที่ออกมำจำกที่ซ่อน เมื่อเจ้ำของที่พยำยำมจะฆ่ำมันโทรมำ และ สิ่งที่เลวร้ำยที่เขำท ำกับสุนัข ท้องของฉัน
ร้สึกซ่ำอีกครั้งและ หัว ของฉัน เริ่มสัน . ฉัน ตกใจ มำก
ู
่
ิ
็
็
ู
ฉันคิดว่ำสุนัขเปนสัตว์ที่ซื่อสัตย์ และ ฉันคิดว่ำพวกมันคงผดหวังมำกที่มีเจ้ำของผดคน และฉันกยังร้สึกเสียใจกับพวกมัน จริงๆ
ิ
เรื่องที่ห้ำเปน เรื่องเกยวกับสิ่งที่เกดขึ้นที่ ศูนย์ วัฒนธรรม GOB ในฮองซอง คังวอน โด
ิ
ี่
็
พนักงำน GOB รวมตัวกันที่ศูนย์ฝกอบรม Hoengseong เพื่อฝก อบรม
ึ
ึ
ึ
ฝก สุนัขตัวหนึ่งถูกรถชนล้มลง และ ดูเหมือนว่ำมันจะตำยได้ทุกเมื่อ
่
ฉันชอบกำรศึกษำ แต่ชีวิตส ำคัญกว่ำ ดังนั้นฉันจึงขอให้ผู้อ ำนวยกำรชอยพำผู้ปวยไปโรงพยำบำลในเมืองเพื่อรับกำร รักษำ
่
ื่
เนองจำกผู้อ ำนวยกำรชเวไม่อยูเพรำะเขำก ำลังพำสุนัขไปโรงพยำบำล เขำจึงไม่สำมำรถใช้โปรเจ็กต์ล ำแสงที่เขำเตรียมไว้ส ำหรับกำร
ฝกอบรมในวันนั้นได้ และลงเอยด้วยกำรบรรยำยด้วยเสียง เท่ำนั้น
ึ
ฉันดีใจมำกที่เห็นสุนัขอำกำรดีขึ้นและย้ำยไปรอบๆ ได้ใน ภำยหลัง
ทุกชีวิตไม่ว่ำมนุษย์ สัตว์ หรือพืช ล้วนม ค่ำ
ี
็
ชีวิตคือสิ่งที่ไม่ควรถูกฆ่ำ เว้นแต่ จะจ ำเปน จริงๆ
“ ไม่ว่าจะเปนคน สัตว์ หรือพืช ทุก ชีวิตล้วนมีค่า !!!”
็
QR
74
