Page 75 - ESSAY THAI 1st
P. 75

ปลาคาร์พของแม่












         ซื้อ ปลำ คำร์พจำกตลำด

                                                                ่
                             ี
         “ โอซอก ฉัน ซื้อปลำคำร์พตัวน้มำให้คุณกินตอนออกก ำลังกำย ดังนั้นควรจับมันไว้ ” นันคือ .
         ปลำคำร์พสดและ กระโดด
         น ้ำลง ในอ่ำง

          ็
         กว่ำยอย่ำงตื่นเต้น โบก ครีบสีด ำและสีน ้ำเงินของ มัน
                          ็
         หลังจำกดูไปได้ซักพักฉันกถำมแม่ว่ำจะเลี้ยงปลำคำร์ปได้ ไหม
         แม่ของฉัน ยิ้มและพูดว่ำ “ ฉันผดเองที่บอกให้คุณจับมัน ” "ส่งมำให้ฉัน ." เขำพูดว่ำ
                             ิ
                        ็
         พระองค์ทรงตัดศีรษะเปนสองท่อนโดยปรำศจำกควำมเมตตำมิใช่ หรือ?
                                             ่
           ่
                                               ู
                            ู
         อยูคร่หนึ่งแม่ดุฉัน และ ฉันกร้สึกเสียใจ กับปลำคำร์พ อยูคร่ หนึ่ง
                           ็
             ู
         ฉัน นังลง
             ่
                                                  ็
         “ โอ้ซอกอำ ฉัน เข้ำใจ ว่ำ คุณให้ควำมส ำคัญกับชีวิตมำก แต่ เปนโชคของปลำคำร์พ
                               ิ
         หมิงก ำลังให้ตัวเองเพื่อที่เรำจะได้กนเองและใช้ชีวิตอย่ำงมีสุขภำพที่ดี
         คือ จุดประสงค์ของชีวิตพวกเขำ ” และท ำให้ฉัน เข้ำใจ


               ่
         แม้กระทังหลำยทศวรรษต่อมำ ควำมมน ้ำใจของแม่ที่ บอกฉัน เกยวกับปลำคำร์พ อย่ำงกรณำ ด้วยควำมกลัวว่ำลูกเล็กๆ ของฉันจะได้รับ
                                                                  ุ
                                  ี
                                                  ี่
                                     ี
                                          ั
                                              ่
         บำดเจ็บแม้ในสถำนกำรณ์ที่ยุงวุนวำยเช่นน้ ยังคงฝงลึกอยูในใจของ ฉัน
                              ่
                            ่
            ็
          ี่
                        ู
         นเปนส่วนที่ท ำให้คุณร้สึกถึงหัวใจอันลึกซึ้งของคุณแม่ผู้ รอบคอบ
                      ู
                                                   ่
                                    ็
         เปนเพรำะฉันเรียนร้ ชีวิตจำกแม่ตั้งแต่ยังเปนเด็ก ฉัน จึง สงสัยอยูเสมอว่ำจุดประสงค์ของชีวิตคืออะไร
           ็
         ฉันใช้ชีวิตด้วยควำมคิดแบบ น้ ี
         ฉันยังจ ำสิ่งที่แม่พูดกับ ฉัน
         “ แม้แต่ปลำคำร์ป ก็ มีเป้ำหมำยในชีวิต น้อยกว่ำมนุษย์ที่ไม่มีจุดมุงหมำยในชีวิตเลย”
                                                   ่
                                        ่
         มันจะได้ผล เหรอ?????” ( เสียงของแม่ดังก้องอยูใน หู ของ ฉัน )
                       ี
         “ ครับ .... แม่ .... วันน้ ผมจะท ำงำน
           ็
         เปน ."
                                                                                                      QR


                                                     75
   70   71   72   73   74   75   76   77   78   79   80