Page 69 - ESSAY THAI 1st
P. 69
็
แทนที่จะอยำกรวยและเปนผู้น ำทำงกำรเมืองที่น ำผู้ อื่น
่
ให้ ร ำรวย
็
เรำช่วยให้ผู้ที่ต้องกำรเปนผู้น ำทำงกำรเมืองมีส่วนร่วมในกำรเมืองเพื่อประชำชนอย่ำง แท้จริง
มีคนแนะน ำเยอะแต่ผมไม่เคยยุงเรื่องกำรเมือง เลย
่
นันคือปรัชญำชีวิตของฉัน เอง
่
มีควำมสุขที่สุดที่ได้ช่วยเหลือ สถำน เลี้ยง เด็ก ก ำพร้ำ สถำนสงเครำะห์ และ ผู้พิกำร มำกกว่ำงำนอื่นๆ
ิ
่
ชีวิต พิเศษของฉัน ฉันเลือกเส้นทำงนรันดร์ของกำรได้รับกำรยอมรับจำกพระเจ้ำ มำกกว่ำควำมส ำเร็จ ชัวครำว
็
ต่อมำฉันกเรียนปริญญำเอกที่มหำวิทยำลัยเทววิทยำ ,,,
อ่ำน พระคัมภีร์ โดยไม่ปล่อยมือ ฉัน
ฉันอยำกร้สึกมีชีวิตชีวำด้วยกำรช่วยเหลือคนยำกจนและคนขัดสน ...
ู
ี
่
่
เรำมุงมันทุกวันเพื่อท ำให้มุมมืดของสังคมน้สดใส ขึ้น
แทนที่จะท ำคนเดียว จะ ดีกว่ำมั้ยถ้ำมีหลำยๆ คนร่วมมือกัน ?
ข้ำพเจ้ำจึงก่อตั้งและจัดตั้งองค์กรต่ำงๆ มำกมำย และท ำงำนอำสำสมัคร ....
็
ในสำยตำคนอื่น ฉัน ดูเหมือนเปนคนที่เกยวข้องกับกำรเมืองและแสดงอะไรสักอย่ำงเพื่อก้ำวไป ข้ำงหน้ำ ...
ี่
อย่ำงไรกตำม กำรเดินทำงของ ชีวิต ฉันนั้นล ำบำกมำก ....
็
ฉันท ำสิ่งที่ฉันท ำเพรำะฉันอยำกช่วยเหลือคนขัดสน ....
็
มีคนมำกมำยที่พยำยำมหำผลประโยชน์ให้ตัวเองด้วยกำรท ำร้ำยผู้อื่น ฉันกเลย
ดูเหมือนว่ำจะย้ำยไปขำยส่ง เงิน
ประกำรที่สี่ เรียนร้จำกทุกคนที่ฉัน พบ
ู
ี่
ู
ประกำรที่สี่ ฉันเรียนร้เกยวกับชีวิตจำกทุกคนที่ฉัน พบ
ฉัน จะเรียนร้ไปจนวันสุดท้ำยของชีวิต
ู
ทุกคน มีสิ่งที่ต้องเรียนร้ จำกทุก คน
ู
ู
็
ู
มีหลำยสิ่งที่ต้องเรียนร้จำกคนดี และ มีหลำยสิ่งที่ต้องเรียนร้จำกคนเลวจำกกำรที่พวกเขำเปนคน เลว
ู
็
ู
ไม่ว่ำสิ่งเหล่ำนั้นจะดีหรือไม่ดี ล้วนให้ควำมร้แจ้งแก่ฉัน ดังนั้น พวก เขำทั้งหมดจึงเปนครของฉัน
QR
69
