Page 298 - ESSAY THAI 1st
P. 298
ู
็
พวกที่ท ำให้ฉันเปนอดีตนักโทษ พวกเขำไม่ใช่ใครอื่นนอกจำกคนที่ฉันร้จักถึงควำมอยุติธรรมของพวกเขำและพยำยำม ฟ้องร้อง
็
ท ำให้ ฉันกลำยเปนอดีตนักโทษ
ี
ยังไง ,,, ยังไง ,,,, จะมีกฎหมำยแบบน้ได้ยังไง !!!
ื่
ฉันท ำงำนหนักเพอให้คนจ ำนวนมำกมีชีวิตที่ดี และ ฉันใช้เงินทั้งหมดเพื่อท ำให้คนจน คนยำก และคนยำกมีชีวิตที่ ดี
เลยท ำให้อดีตนักโทษ ,,,,
ั
อะไรในโลกคือ กฎหมำย ที่ อนุญำตให้ CEO และผู้จัดกำรมืออำชีพที่มีเจตนำไม่ดีท ำทุกอย่ำงที่พวกเขำต้องกำรกับบริษทเพื่อมีชีวิตที่
ดี ???
ไม่เข้ำใจเลย ,,,,,, มันไร้สำระ ,,,,, เรื่องแบบน้เกดขึ้นได้ยังไง ?
ี
ิ
ี
เรำจะยอมรับสถำนกำรณ์น้ได้อย่ำงไร ???
ในที่สุด ฉันขอให้ครอบครัวหย่ำร้ำงกับลูกๆ ของ ฉัน
และฉันกชักชวนแม่ของลูกให้หยุดเจอลูกและหย่ำร้ำง กัน
็
่
ฉันไม่มันใจที่จะสบตำเด็ก ๆ ... .
ว่ำ ฉันเปนอดีตนักโทษ
็
็
คนที่ฉันเปนอยูตอนน้ ,,, คือพ่อที่ลูกเคำรพมำกที่สุด … .
ี
่
่
่
็
ฉันไม่มีควำมมันใจที่จะอยูกับลูกๆ ในฐำนะพ่อที่เคยเปนอดีต นักโทษ
ฉันไม่กล้ำแม้แต่จะมองเด็ก ๆ
ดังนั้น ฉันจึงใช้ชีวิตโดยเห็นคุณค่ำของเกยรติยศมำกกว่ำ ชีวิต
ี
ฉันสูญเสียเกยรติ ฉัน สูญเสียเงิน ฉัน สูญ เสีย ที่ดิน ทรัพย์สินทั้งหมดของ ฉัน
ี
บ้ำนโปง ออฟฟศ คนอื่น ว่ำง 1 ออฟฟศ ก่อนปด ,,,,
ิ
่
ิ
ิ
แค่ใช้โดยไม่ต้องจ่ำยค่ำเช่ำ ,,,,, ใช้แค่ช่วงสั้นๆ ,,,,,
็
ฉันกเปนเช่นนั้น ,,,,,
็
ขณะอยูที่บันโพ ,,,,,,,,
่
เวลำผ่ำนไปและฉันก็ไม่อยำกปรำกฏต่อหน้ำผู้คนอีก เลย
ฉันท ำควำมสะอำดตำมสุนัข และ หมู และ ฉันสัญญำกับตัวเองว่ำฉันจะไม่โต้ตอบกับผู้คน อีก
QR
298
