Page 301 - ESSAY THAI 1st
P. 301
ี
ทั้งหมดน้ได้รับกำรจัดกำรโดยผู้จัดกำรและซีอีโอมือ อำชีพ
ี
่
ค่ำใช้จ่ำยทั้งหมด อยูที่ 21 พันล้ำน วอน มีเข้ำมำ เพียง 15 พันล้ำน เท่ำนั้น ฉัน ท ำทุกอย่ำง เพื่อประกันหน้ ให้ กับบริษท ถ้ำสิ่งที่มียังไม่
ั
่
็
ู
ี
เพียงพอ กยืมมำ จำก คน ร้จัก หรือญำติ นันคือ ประมำณ 6 พัน ล้ำน แต่ฉันไม่มีทำงหำสิ่งน้ ได้ ซีอีโอและผู้จัดกำรมออำชีพได้ท ำลำย
ื
หลักฐำน ฉันไม่มีทำงหำสิ่งน้ ได้
ี
คนที่ท ำให้ฉันเปนแบบน้คือผู้จัดกำรและ CEO มือ อำชีพ
ี
็
ี
คนน้แหละที่จะโดนฟ้อง ...
คนที่จะโดนฟ้องก ำลังใส่ร้ำยฉัน ,,,,,,
ฉันไม่ใช่ผู้ถอหุ้นอีกต่อ ไป
ื
100% ถูก แจกโดยเหลือเวลำอีกไม่ถึงหนึ่งสัปดำห์
แต่พวกเขำโจมตีฉันและตัดสินลงโทษฉันอย่ำงไม่ ยุติธรรม
เพียงเพรำะผมแจกหุ้นไปหมดแล้ว
ฉันไม่ใช่เจ้ำของ แต่ คนที่ได้รับหุ้นทั้งหมดของฉันกลับกลำยเปนเจ้ำของและฟ้องร้องฉัน ซึ่งไร้สำระ เปน ผลให้ฉันกลำยเปนอดีตนักโทษ
็
็
็
และได้รับ โทษ
พระเจ้ำ โปรดช่วยฉันให้พ้นจำกข้อกล่ำวหำอันเปนเท็จของฉันด้วย !
็
ั
ู
่
ควำมร้สึกขุ่นเคืองและควำมขุ่นเคืองฝงรำกลึกอยูในใจ ฉัน
โปรดปลดปล่อยหัวใจที่แน่นแฟ้นน้ ! ี
โอ้ ~ พระเจ้ำ !!!
็
ี
ี
ในขณะที่เขยนหนังสือเล่มน้ ฉันก ำลังเขยนมันเปนพินัยกรรมสุดท้ำยของ ฉัน
ี
็
หลังจำกผ่ำนไป 3 วัน ตอนแรกฉันกหิว แต่หลังจำกวัน ที่ 3 ฉันเริ่มไม่หิว
ี
' อำ ! ' เพรำะเหตุน้คุณถึงตำย !' ฉันคิด
เขยนเพื่อ ไม่ให้เห็นด้ำนที่น่ำเกลียดของฉันเมื่อฉัน ตำย
ี
แต่ ,,,, มี คน มำ เคำะ ประตู
พระศำสดำทั้งสำมเสด็จ มำ
QR
301
