Page 299 - ESSAY THAI 1st
P. 299
ฉันกเลยพยำยำมไม่พบปะใคร เลย
็
ิ
ฉันไม่อยำกออกไปเที่ยว และ ไม่ อยำกท ำธุรกจ ด้วย
็
๋
เช่นเดียวกับนั้น เวลำผ่ำนไปวันแล้ววันเล่ำ และ ในขณะเดียวกัน เงินกไหลออกจำกกระเปำของฉัน และ เวลำที่ยำกล ำบำก ยำกล ำบำก
และเจ็บปวดยังคงผ่ำน ไป
ื่
ในช่วงเวลำอันยำวนำนที่ผ่ำนไป น ้ำหนักของควำมเจ็บปวดยังคงเพมขึ้นอย่ำงต่อ เนอง
ิ่
ู
็
หลังจำกที่เงินหมดฉันกไม่ร้ว่ำจะท ำ อย่ำงไร
ฉันไม่ต้องกำรที่จะมีชีวิตอยู ...
่
ู
ฉันไม่ร้ว่ำจะใช้ชีวิตที่เหลือ อย่ำงไร
ฉันจึงตัดสินใจจบชีวิตอย่ำง เรียบร้อย
ที่ส ำนักงำนบันโพ ฉันโกน เครำ โกนให้สะอำด และ เปลี่ยน ชุดสูท
ิ
เขำสวมเนคไท นัง ที่ โต๊ะ โดยไม่ดื่มน ้ำแม้แต่นดเดียว และ เขยนพินัยกรรม
่
ี
็
ผู้พิพำกษำและทนำยควำมที่เคำรพ !!!
ู
ู
ฉันได้เรียนร้วิญญำณแห่งกำรตรัสร้และชองกยองซำมุนจองจียังจำกปูของฉัน ,,,,
่
ู
ฉันยังได้เรียนร้จำกกำรดูแม่ช่วยขอทำนในละแวกบ้ำน ,,,,,
็
ี
และเพรำะฉันเปนนักกฬำ ,,,,,
และฉันไม่สำมำรถลืมควำมกตัญญูต่อควำมช่วยเหลือที่ได้รับเมื่อครอบครัวยำกจน ,,,,,
่
เพื่อตอบแทนควำมรักที่ฉันได้รับกลับคืนสูสังคม ,,,,,
ี
ด้วยกำรสร้ำงองค์กร ทั้งหมดน้ด้วยค่ำใช้จ่ำยของเรำ เอง
ี
และด้วยสิ่งที่ฉันได้รับ ฉันจึงก่อตั้งองค์กรขึ้นมำโดยไม่ต้องเกบค่ำธรรมเนยมสมำชิกจำกแต่ละองค์กร เลย
็
ด้วยกำรช่วยเหลือและขัดเกลำสังคมน้ ผม จึง ท ำงำนเพื่อสังคมน้และเพื่อประเทศชำติ ... ..
ี
ี
แล้วตอนที่ประเทศเรำ เจอ วิกฤต IMF ,,,,
ี
ประเทศน้ขอให้ฉันท ำงำนให้กับคนไร้บ้ำน และ คนเร่ร่อนตำมท้องถนน ดังนั้นฉันจึงได้รับต ำแหน่งหัวหน้ำส ำนักงำนใหญ่และท ำงำน
อย่ำงหนักใน แนวหน้ำ
่
่
ในฐำนะหัวหน้ำส ำนักงำนใหญ ฉันอยูเพื่อประเทศชำติ ,,,,
พวกเขำจะท ำให้คนแบบน้กลำยเปนอดีตนักโทษได้อย่ำงไร ?
ี
็
ู
ไม่มีใครคุยด้วยและไม่มีใครร้สึกเสียใจส ำหรับ ฉัน
เรำมองไปที่พระเจ้ำ เท่ำนั้น
QR
299
