Page 61 - ESSAY THAI 1st
P. 61
ทีละคน ....
“ และอย่ำทะเลำะกันอีกต่อไป ~~~” เขำ กล่ำว
่
นันแหละที่พ่อของฉันเสีย ชีวิต
แม่และสมำชิกในครอบครัวร้องเพลงและส่งเสียง ดัง
ฉันไม่สำมำรถร้องไห้ได้ เลย
ิ่
่
ฉันยืนนงอยูสักพักแล้วจึงเดินออกจำกโรง พยำบำล
่
ในเวลำนั้นมันเข้ำสูกลำงคืน แล้ว
่
ควำม งุนงงอยูพักหนึ่ง
็
ี
ทันใดนั้นฉันกคิดว่ำฉันจะไม่เห็นพ่อไอแบบน้ที่โต๊ะอำหำรเช้ำอีกต่อไป ... … … .
็
็
จำกนั้นเปนต้นมำ มีบำง สิ่ง ที่ร้อนเริ่มไหลลงมำ ไม่ ว่ำจะเปนน ้ำตำหรือน ้ำมูก
ถ้ำผมมีเงิน ถ้ำ ผม มีค่ำผ่ำตัด ผมคงไม่ตำยเปล่ำๆ แบบน้ แต่ ผมไม่พอใจควำม ยำกจน
ี
่
ู
ฉันร้สึกไม่พอใจกับเงินบ้ำๆ นัน
ู
็
็
มัน กเปนช่วงเวลำที่ฉันร้สึกเจ็บปวดจำกควำมยำกจนอย่ำงลึกซึ้ง
เห็นพ่อถูกบังคับให้ตำยเพรำะไม่มีเงิน ... .
ฉัน คิดหลำยเรื่อง
็
นับเปนบุญอย่ำงยิ่งที่มีสุขภำพ แขงแรง
็
ช่ำงเปนพรอย่ำงยิ่งที่ได้มีชีวิตอยูและมีควำมคิดของตัว เอง
็
่
่
่
ท ำไมผู้คนถึงมีชีวิตอยู ? จะต้องอยูต่อไปอย่ำงไร ....
ี
ในโลกน้คนเรำจะมีชีวิตที่ดี ใช้ ชีวิต เยี่ยง มนุษย์ และ ใช้ชีวิตโดยไม่เสียใจได้ อย่ำงไร ?
ค ำถำม มำกมำย
ู
ควำมยำกจนคืออะไร ? ควำมไม่ร้คืออะไร ?
ท ำไมคนถึงพูดว่ำ 'เรียน , เรียน !' คุณท ำมัน ?
ตั้งแต่นั้นมำ ทุกอย่ำงกเต็มไปด้วยค ำถำมส ำหรับ ฉัน
็
นึกถึง ค ำพูดที่พ่อพูดตอนที่เขำก ำลังจะตำย และ ค ำ พูดที่เขำพูดเมื่อมองมำที่ฉันตอนที่เขำยังมีชีวิต อยู ่
QR
61
