Page 63 - ESSAY THAI 1st
P. 63

รักแรก




                                         ่
                      ุ
                   ็
         ตอนที่ฉันยังเปนวัยร่น ครอบครัว ของฉัน อำศัยอยู ใน ห้อง เดี่ยว เช่ำ
         ลูกสำวคนที่สองของเจ้ำของเปนคนดี มำก
                             ็
               ็
                                           ็
         แค่มองกท ำให้หัวใจฉันเต้นรัว และส่วนใหญ่แล้วฉันกคิดถึงเธอใน หัว
         ว่ำ ฉันรักหรือชอบเขำเลย แต่ฉันแค่ชอบเขำเงียบๆ ในใจ
         เริ่ม แอบชอบ เหมือน กัน
         ถึงขนำดค ำว่ำฉันรักเธอยังดูน่ำร ำคำญ ... .

         ฉันรักเธอ .




                                             ่
                ุ
         ในช่วงวัยร่น ฉันร้สึกปมด้อยเพรำะทั้งครอบครัวอำศัยอยูในบ้ำนเช่ำ … ด้วยกัน ….
                    ู
         เมื่อฉันตกหลุมรักลูกสำวเจ้ำของบ้ำน ... ยิ่งเมื่อฉันยืนอยูหน้ำเด็กคนนั้น ฉันร้สึกตัวเล็ก ... หัวใจเต้นแรง ... และฉันกกลำยเปน ใบ้
                                                                                  ็
                                             ่
                                                          ู
                                                                                       ็
         ฉันแค่มองมันจำกระยะไกล .... แค่มองมันกดี แล้ว
                                     ็
         แค่เห็นเด็กคนนั้นกมีควำมสุขแล้ว ....
                     ็
                  ู
                                              ั
                                 ็
                            ็
         ก่อนที่ฉันจะร้ตัว เด็กคนนั้นกกลำยเปนทุกสิ่งทุกอย่ำงในฝนของ ฉัน
                                             ็
         ควำมทรงจ ำของกำรรักใครสักคนมำกตั้งแต่ฉันเกดมำเปนช่วงเวลำที่เข้มข้นที่สุด
                                        ิ
         มันดูเหมือน .
         วันหนึ่ง ฉันก ำลังจะไปโรงเรียน แต่ฉันไม่สำมำรถแซงหน้ำเด็กผู้หญงที่เดินอยูข้ำงหน้ำฉันได้
                                                   ิ
                                                          ่
         ฉันเดินตำมหลัง .
         เปนผลให้ฉันต้องถูกลงโทษที่ประตูโรงเรียนเพรำะมำโรงเรียน สำย
           ็
         ถึงขนำดนั้น ชีวิตฉันกเต็มไปด้วยเด็กคนนั้น เท่ำนั้น
                       ็



         ฉันพูดแบบน้กับตัวเอง เสมอ
                  ี
                ็
                     ่
         ' เมื่อฉันเปนผู้ใหญ ฉัน จะดูแล เธอ จนร้องไห้อย่ำงแน่นอน' ฉันสัญญำกับตัวเองและสัญญำกับตัวเองอีกครั้ง
         และในใจของฉัน เด็กคนนั้นคือคนที่ฉันจะแต่งงำนด้วย เสมอ



               ี
                                      ู
                         ็
         ขนำดเขยนจดหมำยรักกเขียนไม่ได้เพรำะไม่ร้ภำษำเกำหลี ....
                ่
         บำงที ... นันอำจเปนเหตุผล ว่ำ ท ำไมฉันถึงเรียนหนักขึ้น
                     ็

                                                                                                      QR




                                                     63
   58   59   60   61   62   63   64   65   66   67   68