Page 64 - ESSAY THAI 1st
P. 64
พูดตำมตรงฉันเรียนหนัก ...
' กำรแต่งงำนกับ เด็ก คนนั้น' คือเหตุผลที่ส ำคัญที่สุด
็
เด็กมีเลือดก ำเดำไหลเปนครั้ง ครำว
ู
ทุกครั้งฉันร้สึกอกหัก มำก
ถ้ำเพียงแต่ฉันสำมำรถทนเลือดก ำเดำไหลแทนได้ ... มันถึงจุดที่ฉันต้องกำรท ำเช่นนั้น แทน
็
่
็
ฉันกปวยเปนโรคภำยในเหมือนกัน ,,,,,,,
วันหนึ่ง พี่สำวของฮีซอก ร้เรื่องควำมร้สึกของฉัน ( ที่มีต่อเด็กคนนั้น ) … .
ู
ู
“โอซอกอำ ฉันร้ ว่ำ คุณเปนเด็กดี จริงๆ “เขำ เปน น้องชำยของฉัน แต่ …”
็
็
ู
ควำมคิดคือกำรลองด้วยตัว เอง
ี
ิ
ค ำเดียวนั้นช่วยฉันได้มำก และ ถึงแม้จะเขยนผดและสะกดผิด กตำม
็
เด็ก คนนั้นด้วยสุดใจและจริงใจ
ด้วยเหตุน้ ฉันจึงหำเวลำอยูกับเด็กคนนั้น และเรำสองคน กเดินไปที่ สะพำนนั มฮัน ชอน ตุ๊กบัง ( บังจุก ) เปนครั้งแรกในชีวิตร่วมกับ เขำ
็
็
ี
่
' คุณก ำลังพูดอะไร ควรท ำมั้ย !!! ต้องแสดงออกแบบไหน !!!
ี
้
เพรำะไม่ม ประสบกำรณ์ !!! ฟว ~'
ิ
มันเปนโอกำสที่ยำกล ำบำกจริงๆ .... ฉันไม่สำมำรถแม้แต่จะบอกเด็กคนนั้นในจุดที่ฉันรักเขำ .... มัน ยำกส ำหรับฉันที่จะอ้ำปำกพูดค ำ
็
เดียว
่
“ มัน ย า กส า หรับฉัน ทีจ ะเข้ใกล้คุณ ดั งนัน ฉัน เด า ว่า ฉัน จ ะย อ ม แ พ้” พูด ว่า .
้
า
คนงี่ เง่ำ คนงี่เง่ำ มัน ยำกที่จะบอกว่ำฉันเตรียมตัวมำเปนเวลำนำนเพื่อสร้ำงโอกำส
็
่
่
,,,, ฉัน คร ำครวญอยู ใน ใจ
็
ขณะที่ฉันก ำลังท ำอย่ำงนั้น เด็กน้อยกตอบ ว่ำ
่
“ นันจ ำเปนเหรอ ?” . _
็
่
ค ำพูดเหล่ำนั้นฟงดูเหมือนเรื่องรำวเกยวกับกำรทิ้งอนำคตไปสู อนำคต
ั
ี่
ฉันตอบไปว่ำเขำก็ชอบฉันเหมือน กัน
และทุกครั้งที่ฉันมีเวลำ ฉันมักจะคิดถึงแต่เด็กคนนั้น เท่ำนั้น
็
็
ในขณะนั้น หัวใจของฉันกเปนสีดอกกุหลำบอย่ำง สมบูรณ์
QR
64
