Page 96 - ESSAY THAI 1st
P. 96
มิจองแค่ร้องไห้โดยไม่พูด อะไร
ื
ฉันทักทำยมิจองที่ก ำลังสะอ้นพร้อมกับก้มหน้ำลงและออกจำกที่ นัน เธอไม่สำมำรถแม้แต่จะมองที่ฉันจำกไปและได้แต่ ร้องไห้
่
ี
บนรถไฟไปพุงก สำยตำของมิจองช่ำงน่ำสงสำรมำกจนฉันต้องร้องไห้ต่อ ไป
เมื่อฉันเห็นเธอ ฉันตัดสินใจว่ำจะสำรภำพรักกับลูกของ ฉัน
็
็
ทันทีที่เข้ำไปในบ้ำน ฉันกทักทำยแม่ และ ออกไปข้ำงนอกเพื่อ พบ ลูก ขณะที่ฉันก ำลังจะออกไป ฉันกได้ยินเสียงแม่อยูข้ำงหลัง ฉัน
่
า
“ ลูกส า ว เจ้ข อ ง ก ลัง จะแ ต่งงา น ”
า
แม่พูดค ำน้กับฉันโดยไม่ คิด
ี
็
ู
ในขณะนั้น ฉันร้สึกว่ำควำมแขงแกร่งในร่ำงกำยของฉันหำย ไป
่
ทุงนำตรงหน้ำฉัน ก็ มืด ลง ทันที ฉันควรท ำอย่ำงไรดี ?
ขณะที่ฉันก ำลังจะออกจำกบ้ำน ฉันได้พบกับ Myeong-hee น้องสำวของเด็กคน นั้น
็
ี
ด้วยค ำพูดของมยองฮ ฉันสำมำรถยืนยันได้ว่ำค ำพูดของแม่ฉันเปน จริง
เธอก ำลังจะแต่งงำนกับชำยที่ส ำเร็จกำรศึกษำจำกมหำวิทยำลัย Chung-Ang และอำศัยอยูที่ Yeongju
่
ฉันไม่กล้ำที่จะพบกับเด็กคน นั้น
่
่
ฉันเดินและเดินอย่ำงไร้จุดหมำย ตลอดทั้งคืน บนถนนสู หมูบ้ำน ใต้สะพำน และ ไปยังสถำนที่ที่ไม่ ร้จัก ไม่ว่ำฉันจะคิดมำกแค่ไหน ก็ ไม่ม ี
ู
ู
ค ำตอบ ฉันแค่ร้สึก หงุดหงิด
' สิ่งเดียว ที่ ท ำให้ฉันอดทนและอดทนท่ำมกลำงควำมยำกล ำบำกมำกมำย คือควำมรักที่ฉันมีต่อเด็กคนนั้น ... .'
่
่
็
สุดท้ำยฉันกต้องนังยองๆ อยูหน้ำบ้ำนเด็กคนนั้นทั้ง คืน ควำมทรงจ ำอันน่ำสะเทือนใจในวันนั้น เมื่อ ฉันร้องไห้อยูข้ำงในขณะซ่อนตัวอยูใต้
่
่
ู
็
เงำเด็กที่ก ำลังเข้ำห้องน ้ำในตอนเช้ำตร่ ยังคงเปนควำมทรงจ ำอันขมขนที่ไม่สำมำรถลบล้ำงได้แม้จะผ่ำนไปหลำย ทศวรรษ
ื่
วันนั้นฉันไม่กล้ำที่จะพบกับเด็กคนนั้น ฉันจึงกลับไปที่ ฐำน แม้จะกลับจำกพักร้อนกพบว่ำตัวเองล ำบำกมำก ...
็
เพื่อนร่วมงำนถำมฉันว่ำ “ คุณใส่รองเท้ำยำงไปข้ำงหลังหรือเปล่ำ ?” เขำไปไกลถึง ถำม แต่ค ำถำมของเขำใช้ไม่ได้กับกรณีของ ฉัน
QR
96
