Page 98 - ESSAY THAI 1st
P. 98

่
                                                                    ่
               ไม่เพียงแต่ฉันยังไม่ พร้อมที่จะออกเดทกับคุณ แต่ ควำม คิดถึงคนที่ฉันก ำลังเดทอยูก็ไม่ท ำให้ใจฉันสัน … ”

               ด้วยเหตุนั้นเรำไม่ได้พบกันอีกต่อไป ,,,,,,

                                                                                                   ั
                           ี
                                                        ็
               วัน หนึ่ง กว่ำสิบปให้หลัง ฉันเห็นแจอึนกับซองยีอีกครั้ง และ ฉันกเห็นว่ำเธอใช้ชีวิตได้ดีหลังจำกได้พบกับสำมีของเธอที่ท ำงำนในบริษท
               นันคือจุดสิ้นสุดของควำมสัมพันธ์ของฉันกับแจ อึน
                ่
                                                                                              ี
               วันที่ฉันพบกับแจอึนในช่วงวันหยุดครั้งสุดท้ำย ฉันดื่ม จน จมูก เบี้ยว วันนั้นขณะเมำ ผม ไปเยี่ยมย่ำนโคมแดงชื่อ ชองยำงน 588 และ ที่
                           ๋
                ่
               นัน บังเอิญผมได้ตัวปริญญำตรี มำ มันเปนช่วงเวลำที่น่ำเศร้ำส ำหรับฉัน จริงๆ
                                          ็
                             ่
               588 ปี เคี้ยวหมำกฝรัง ... .
               “ ท ำไมไม่รีบ ล่ะ”

               ค่ำนยม ควำม คำดหวัง และ ควำมสวยงำม ของ เซ็กส์ ที่ฉัน ฝนถึงนั้น พัง ทลำย ลงทันที
                                                       ั
                  ิ
               เมื่อฉันออกจำกที่นันในตอนเช้ำ ฉัน เดิน ไปตำมถนนในกรงโซลโดยไม่ร้ว่ำจะไปที่ไหน
                                                    ุ
                           ่
                                                            ู
                                         ็
               หลังจำกวันหยุดครั้งสุดท้ำยของฉัน ฉันกกลับมำที่ฐำน และ วันหนึ่ง ไม่กวันก่อนจะออกจำกโรงพยำบำล ...
                                                             ี่
               มีเหตุกำรณ์หนึ่งที่คนรักของเพื่อนที่สมัครเปนทหำรใหม่มำเยี่ยม ฉัน
                                           ็
                          ่
               ตอนนั้นหน่วยอยูภำยใต้ภำวะฉุกเฉน ดังนั้นจึงห้ำมออกไปข้ำงนอกหรืออยูข้ำง นอก
                                      ิ
                                                              ่
               ฉันปล่อยให้ทหำรใหม่ออกไปอย่ำง ลับๆ
               ฉัน เปนผู้อำวุโสที่สุดที่รับผิดชอบ BOQ ในขณะ นั้น
                   ็
               มี ' ควำมเงียบ' ที่เพียงพอที่จะส่งทหำรใหม่ออกไปค้ำงคืน ได้

               แต่ฉันบอกพวกทหำรเกณฑ์ให้ซ่อนตัวไว้และห้ำมออกจำกห้องโมเท ล

                                          ี
               แต่ .... ท ำไมถึง บอก ดีๆ ว่ำอย่ำท ำแบบน้ ?????
               น่ำเสียดำยที่เพื่อนถูกต ำรวจทหำรตรวจค้นโดยไม่คำดคิดและถูกน ำตัวไปที่ หน่วย

               ด้วยเหตุน้ ฉันจึงไปที่ค่ำยทหำรก่อนที่จะถูกปลดประจ ำ กำร
                      ี
                         ิ
                    ุ
               ว่ำ มันรนแรงเกนไปส ำหรับทหำรใหม่ที่เพิ่งเริ่มรับรำชกำรทหำร
               ฉันขอให้ผู้ช่วยผู้บัญชำกำรของฉัน พันตรี โก เฮียง ชอล แสดงควำมเมตตำต่อ เขำ
                        ็
               พันตรีโก้ ซึ่งเปนผู้ช่วยของฉัน ชอบเทนนสและสนทสนมกับ ฉัน
                                         ิ
                                              ิ
                                                                                                 ึ
                                                                              ึ
                                       ็
               หลังจำกทรำบสถำนกำรณ์ ผู้พันโคกไม่ยอมให้ทหำรเกณฑ์ใหม่ไปที่เรือส ำเภำ  แต่  ส่งฉันไปที่ศูนย์ฝกทหำรของกองเท่ำนั้น  เพื่อฝกฝนจิต
                            ็
               วิญญำณของฉันเปน เวลำ หนึ่ง สัปดำห์




     QR




                                                     98
   93   94   95   96   97   98   99   100   101   102   103