Page 32 - ESSAY THAI 1st
P. 32
พ่อ !
ี
ู
ิ
วันน้ฉันร้สึกเสียใจมำกกับวันที่ผ่ำนมำที่ฉันท ำผดต่อ คุณ
พระบิดำเจ้ำ จง หลับตำลงอย่ำง สงบ
็
พ่อของฉันเสียชีวิตโดยไม่สำมำรถส่งต่ออะไรให้ฉันได้เลย และ เขำ กร้สึกเสียใจแทนฉันอยูเสมอ
ู
่
ไม่ นะ พ่อ !
พ่อของฉันส่งต่อมรดกที่ส ำคัญให้ ฉัน
ื่
็
พระองค์ทรงทิ้งเรำไว้เปนมรดกถึงควำมส ำคัญของกำรรักเพอนบ้ำน และ น่ำสงสำรกว่ำท่ำนเสมอมำ
เขำให้ควำมส ำคัญกับกำรช่วยเหลือเพื่อนบ้ำนมำกกว่ำกำรดูแลตัวเอง และ มันอยูในใจฉัน
่
เขำทิ้งเรำไว้ด้วยหัวใจอันอบอุนแห่งควำม รัก
่
' พ่อ หลับ ให้สบำยนะ ' แม่ อย่ำ กังวล เรื่อง ครอบครัวมำกเกนไป
ิ
ี
ต่อไปน้ฉันจะดูแลคุณเอง ดังนั้นพักผ่อนให้สบำย นะ '
' ฉันขอโทษที่ไม่สำมำรถดูแลครอบครัวของฉัน ได้
ฉันจะดูแลคุณอย่ำงดีต่อจำก น้ ตอนน้ฉันได้สติ แล้ว
ี
ี
โปรดยกโทษให้ฉันด้วยที่ไม่ได้ดูแลครอบครัวของฉันในช่วงเวลำ น้ ี
' พ่อ ค รับ ผ ม รักคุณ ' แล ะฉัน ข อโท ษ '
' ยกโท ษให้ฉัน ด้ว ย ... '
QR
32
