Page 34 - ESSAY THAI 1st
P. 34
ื
ื
ื่
เนองจำกเขำไม่สำมำรถเลี้ยงเน้อให้ทุกคนในครอบครัวได้ เขำ จึง แอบพำฉันออกไปป้อนเน้อ โดย บอกให้ฉันกลับบ้ำนหลังจำกที่กลิ่นเน้อ
ื
หำยไปจำกเสื้อผ้ำแล้วเท่ำนั้น
ฉันใช้ชีวิตโดยร้สึกถึงควำมรักอันเร่ำร้อนของแม่กับทั้งร่ำงกำยของ ฉัน
ู
ั
็
เพรำะเปนช่วงเวลำที่ทุกคนประสบ ปญหำ
พ่อแม่แบบไหนที่ไม่ผ่ำนควำมทุกข์ยำก ?
แม่ ของฉันดูเหมือนจะมีช่วงเวลำที่ยำกล ำบำกเปนพิเศษ
็
่
ี
มีหลำยครั้งที่คนรอบตัวฉันกัดลิ้นแล้วถำมว่ำ ‘ผู้คนจะอยูในช่วงเวลำที่ยำกล ำบำกเช่นน้ได้อย่ำงไร ’
็
ื่
ู
กตำม ที่คุณร้สึกเหนอยและเจ็บปวด
่
แม่ของฉัน คอยดูแล ลูกชำย สำมคน และ ลูกสำว สี่คนอยู เสมอ
แม่บอกเสมอ ว่ำ.
ิ
็
ิ
ิ
ผู้หญง เปน ผู้หญง พิลซัมจง (女必三從) ซึ่ง หมำยควำมว่ำเธอติดตำมพ่อแม่ของเธอเมื่อเธอเกด และเมื่อเธอ แต่งงำน
กำรติดตำมพ่อของเธอ เสมอ และ ติดตำมลูกๆ ของเธอเมื่อพ่อของเธอเสียชีวิต
เขำเคยบอกว่ำ .
็
แล้วแม่กท ำตำมที่ บอก
ี
ฉันสอนเรื่องน้กับพี่สำวและน้องชำยของฉัน เสมอ
ี
สอน ฉันและผู้ชำยคนอื่นๆ ว่ำเมื่อผู้ชำยหย่ำกับภรรยำ เขำจะต้องไม่ทอดทิ้งเธอเพรำะเธอปวย ไม่ม ครอบครัวให้กลับไป หรือ ไม่มีหนทำง
่
อื่นที่จะมีชีวิต อยู ่
อย่ำงน้อยส ำหรับแม่ของฉัน บ้ำนเปนสถำนทีศักดิ์สิทธ์แห่งเดียวของ เธอ
็
ิ
่
็
ู
เขำใช้ชีวิตโดยร้สึกว่ำ ต้องปฏิบัติตำม และ เปน ธรรมชำติ มำก
็
ึ
และคนที่ฝกฝนมำตลอดชีวิตกคือแม่ของ ฉัน
็
อำจเปนเพรำะอิทธพลของแม่ ฉันจึงพยำยำมอย่ำงหนักเพื่อปกป้องครอบครัวของ ฉัน
ิ
จะไม่มีใครเข้ำใจว่ำฉันร้สึก อย่ำงไร
ู
เปนเพรำะร่ำงกำยของฉันเปยกโดยที่ฉัน ไม่ร้ ู
็
ี
ั
ถ้ำแม่ของฉันทะเลำะกับเด็กแถวบ้ำนหรือสร้ำงปญหำใดๆ เธอ กดุพวกเขำเสมอ
็
เขำตีเรำ .
ไม่ พอใจแม่นดหน่อย
ิ
QR
34
