Page 35 - ESSAY THAI 1st
P. 35
ุ
มันรนแรงมำกจนมีเพียงเรำเท่ำนั้นที่ถูกดุ และ เด็กคนอื่นๆ จะถูกลงโทษโดยไม่มีเงื่อนไข
เขำห่อมันให้ ฉัน
หลังจำกเวลำผ่ำนไปนำนฉันจึงเข้ำใจควำมหมำยอันลึกซึ้งของ มัน
็
หำกมีคนที่ฉันเคำรพมำกที่สุดในโลก คน ๆ นั้นกคือแม่ของฉันอย่ำง แน่นอน
แสดงให้ เรำเห็นโดยตรงว่ำควำมรัก กำรรับใช้ และ กำรเสียสละคือ อะไร
็
ในครอบครัวของฉัน แม่ของฉันรักฉันมำกที่สุดเปน พิเศษ
็
ุ
็
แสดงควำมกรณำฉันก่อน แล้วจึง ถำมฉันและบอกว่ำเธอชอบฉัน ฉันกเลยพูด ว่ำ “ไม่เปนไร ถ้ำคุณชอบ ” และตัดสินใจ ว่ำ
แม้แต่ตอนตัดสินใจเลือกพี่เขย เขำกถำมควำมคิดเห็นของ ฉัน
็
ฉันคิดว่ำแม่ของฉันคุยหลำยเรื่องกับฉันมำก ขึ้น หลังจำก ที่ พ่อ ของฉัน เสีย ชีวิต
ู
ี
ฉันร้สึกขอบคุณแม่เช่นน้ มำก เพรำะควำมไว้วำงใจของแม่ ฉัน จึง ท ำอะไรไม่ดีไม่ ได้
่
เพรำะ ควำมรักอันอบอุนของ แม่ ยังคงอยูในใจฉัน เสมอ
่
็
ู
ฉันไม่ร้ว่ำเปนเพรำะเหตุนั้น หรือเปล่ำ แต่ 'แสน' ไม่เคยมีควำมสัมพันธ์โรแมนติกแบบนั้นในช่วงสมัยเรียนหนังสือ
ี่
นคือ ฉัน
่
น้อง ชำยของฉันตอนที่เขำอยูในกองทัพด้วย
ฉันจ ำไม่ได้ว่ำเคยเห็น ใครหรือ ได้รับ จดหมำยสักคน เลย
เมื่อฉันกลับบ้ำนหลังจำกปลดประจ ำกำรจำกกองทัพ ฉันถำมแม่ ว่ำ
“ แม่ คุณ ไม่อยำกเห็นฉันด้วยซ ้ำ เหรอ ? “ท ำไมคุณไม่เคยมำเยี่ยมฉัน เลย”
ก็ แม่ พูดแบบน้ ..
ี
“ เมื่อฉันส่งน้องชำยของคุณไปเกณฑ์ทหำร ฉันร้สึกกังวลรำวกับว่ำฉันได้ส่งเด็กไปเล่นน ้ำเพียง ล ำพัง
ู
ว่ำ ไม่มีอะไรต้องกังวลเมื่อคุณไปเกณฑ์ทหำร แค่ เชื่อ ในตัวคุณ
เพรำะ ." ควำมไว้วำงใจจำกแม่ของฉันที่พูดอย่ำงสงบขณะยิ้ม
่
กระทัง ตอนน้ ฉันกไม่อำจลืม ถ้อยค ำแห่งศรัทธำในตัวฉันเหล่ำนั้น ได้
็
ี
ไม่ ฉัน จะไม่มีวันลืม มัน
ู
ฉันร้สึกละอำยใจตัวเองที่บ่น ในวันนั้น โดย ไม่ร้ว่ำแม่ร้สึกอย่ำงไร
ู
ู
มันเปนช่วงเวลำ หนึ่ง
็
'
QR
35
