Page 33 - ESSAY THAI 1st
P. 33

แม่ _ !



         ตอนที่ แม่ของฉัน อำยุ 13 ปี พวกเรำ

         เขำบอกว่ำเขำกลับมำบ้ำนเพื่อ แต่งงำน
               ่
                          ่
                              ่
         สมัยนั้นปูของฉันอำศัยอยูอย่ำงมังคัง ่
         มรดก มำกมำย
         มันเปนบ้ำนของขุนนำงจำกตระกูลอันดง กวอนที่มีมำ ยำวนำน
             ็
         ว่ำกันว่ำมีคนรับใช้หลำยคนใน บ้ำน

         แต่งงำน กับบ้ำนแบบนั้น




                                     ิ
                  ็
         แม่ของฉัน เปนลูกสำวคนที่สำมจำก เจ้ำหญง ทั้งเจ็ด ของ ครอบครัว จินซำ
                                             ิ
                                 ิ
         แม่ของฉัน สวยที่สุดในบรรดำ เจ้ำหญง เจ็ดองค์ และ มีผวที่ขำว ที่สุด
         ทุกครั้งที่มีงำนในบ้ำน ป้ำๆ ของฉันกรวมตัว กัน
                                ็
                 ู
         ทุกครั้งฉันร้สึกภูมิใจที่แม่ของฉันสวยที่สุดในบรรดำพี่สำวของ ฉัน
         ไหล่ของฉันยักไหล่โดย อัตโนมัติ

                               ็
         ว่ำ ' ผู้หญง อ่อนแอ แต่ แม่เข้มแขง '
                ิ
         เมื่อมองดูชีวิตของแม่ที่อ่อนแอและอ่อนแอของ ฉัน
         ฉันคิดว่ำค ำพูดเหล่ำนั้นเหมำะกับแม่ของฉัน ที่สุด




         แม่ของฉันล ำบำกในกำรพบปะ พ่อ
                 ่
         พ่อ ของฉันปวย
         แม่ของฉัน เลี้ยงดู ลูกชำย สำม คน และ ลูกสำว สี่คน ด้วยควำมยำกล ำบำกทุกรปแบบ เพื่อให้พี่ชำยและน้องชำยของฉันได้รับกำรเลี้ยง
                                                             ู
         ดู

                                        ่
         ฐำนะ ข้ำรำชกำร พี่สำวและน้องสำวของฉันทั้งคูก ำลังจะแต่งงำน กัน
                                                            ั
         น้องสำวของฉันส ำเร็จกำรศึกษำจำกมหำวิทยำลัยในกรงโซล ได้พบกับสำมีคนปจจุบันของเธอ และมีชีวิตที่ดี
                                            ุ
         มี _

                                                            ่
                                                 ็
                                                        ็
                             ่
         กำรเสียสละของแม่ฉันยิ่งใหญมำกจนครอบครัวของเรำกลำยเปนอย่ำงที่เปนอยู ทุกวันน้ ี
                                       ็
                                               ิ
         ไม่มีอะไรที่แม่ไม่ได้ ลอง เรื่องเลวร้ำยทั้งหมดเปนควำมรับผดชอบของแม่ฉัน เสมอ
                                   ี
         แม้ว่ำแม่ของฉันจะท ำงำนสกปรกขนำดน้กตำม
                                    ็
         “เพรำะคุณเปนนักกฬำ คุณ ต้องกนให้ดี ” ขณะที่พูด ว่ำ
                      ี
                               ิ
                  ็
                                 ื
                                                                        ู
                                       ็
         เขำจะจับมือฉันแล้วพำฉันไปที่ร้ำนเน้อซึ่งเพิ่มเปนสองเท่ำของร้ำนอำหำรโดยที่ครอบครัวของฉันไม่ร้ว่ำเขำจะท ำอำหำรและเลี้ยงเน้อฉัน
                                                                                           ื
                                                                                                      QR
         ที่ไหน
                                                     33
   28   29   30   31   32   33   34   35   36   37   38